60. rocznica politycznego mordu „Huzara”

Kapitan Kazimierz Kamieński ps. „Huzar”, dowódca 6 Brygady Wileńskiej Armii Krajowej, po trzydniowym pokazowym procesie w Łapach w dniu 26 marca 1953 roku został skazany na trzynastokrotną karę śmierci, utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze oraz przepadek całego mienia na rzecz skarbu państwa. Obok „Huzara” na ławie oskarżonych zasiadało sześciu jego żołnierzy z drugiej konspiracji. Orzekał sąd w składzie: ppłk. Mieczysław Widaj (przewodniczący), mjr Jan Płonka i por. Władysław Marszałek, zaś oskarżał prokurator ppłk Henryk Ligęza.

Kazimierz Kamieński urodził się w chłopskiej rodzinie 8 stycznia 1919 roku. W 1938 roku po ukończeniu Średniej Szkoły Handlowej w Wysokim Mazowieckiem odbywał służbę wojskową, w trakcie której ukończył szkołę podchorążych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Otrzymał przydział do 9. Pułku Strzelców Konnych. Z tą formacją uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku.

Konspiracja „Huzara” rozpoczęła się w Podlaskim Batalionie Śmierci i była kontynuowana w ZWZ-AK. Był dowódca plutonu, kierował referatem broni w Komendzie Obwodu AK Wysokie Mazowieckie, był także adiutantem komendanta obwodu. Został awansowany do stopnia podporucznika w listopadzie 1943 roku. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych przeciwko okupantowi niemieckiemu.

Od lata 1944 roku musiał ukrywać się, był zagrożony aresztowaniem przez NKWD. Na przełomie lat 1944 i 1945 został powołany na dowódcę oddziału samoobrony AK (później AKO-WiN) Obwodu Wysokie Mazowieckie. Od czerwca 1945 roku, już jako porucznik dowodził oddziałem przeprowadzając akcje likwidacyjne na informatorach i funkcjonariuszach UB, NKWD, działaczach komunistycznych, nadgorliwych milicjantach i pospolitych przestępcach. W kwietniu 1946 roku został kapitanem.

Po ogłoszeniu amnestii w 1947 roku rozwiązał oddział i dał żołnierzom wolną rękę, sam jednak nie ujawnił się. Wkrótce skupił wokół siebie spora grupę byłych członków AK-WiN zagrożonych aresztowaniem lub ściganych przez UB. Powstały w ten sposób nowy oddział „Huzara” wszedł w skład 6 Brygady Wileńskiej. Po śmierci kpt. „Młota” w 1949 roku objął dowództwo nad brygadą.

Oddział „Huzara” był nieuchwytny. Dopiero intryga bezpieki z użyciem fikcyjnej V Komendy WiN doprowadziły do zatrzymania „Huzara” i jego żołnierzy. Po czterech miesiącach męczącego śledztwa sprawa trafiła do sądu. W tym samym procesie karę śmierci otrzymali również: Mieczysław Grodzki „Żubryd”, Wacław Zalewski „Zbyszek” i Tadeusz Kryński „Rokita”.

Wyrok na kapitanie Kazimierzu Kamieńskim wykonano w białostockim więzieniu 11 października 1953 roku o godz. 13:30. Plutonem egzekucyjnym dowodził st. sierż. Aleksander Jurczuk. Miejsce pochówku kpt. „Huzara”, jednego z dowódców antysowieckiego podziemia, do dzisiaj pozostaje nieznane. Dopiero w 1997 roku wyrok z 1953 roku uznano za nieważny. W Piekutach Nowych znajduje się pomnik ku czci kpt. Kazimierza Kamieńskiego „Huzara.