Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

9 latek odkrył Legionowską Kapliczkę

Redakcja
Kapliczka Mario niepokalanie Poczęta ze 1937 roku stojąca na ulicy Mieszka I i Prymasowska w Legionowie
Kapliczka Mario niepokalanie Poczęta ze 1937 roku stojąca na ulicy Mieszka I i Prymasowska w Legionowie Oliver Czachorowski
Na prośbę Legionowskiej Poetki wnuczek Sfotografował nieznaną i zapomnianą Legionowską Kapliczkę "opatrzoną wezwaniem Mario Niepokalanie Poczęta módl się za nami z 1937 roku " która do dziś nie została opisana w Legionowskiej Historii

Na prośbę Anny Czachorowskiej
Anna Czachorowska (ur. w 1953 r. w Warszawie) – Polska Poetka, Animator kultury. Dzieciństwo i młodość spędziła w Nasielsku, gdzie ukończyła Liceum Ogólnokształcące. Jest absolwentką Pomaturalnego Studium Ekonomicznego i Wydziału Historycznego UW. Od 1974 r. mieszka w Legionowie. Jest dyrektorem Gminnej Biblioteki Publicznej w Jabłonnie. Publikowała w „Radarze”, nowym „Medyku” i „Integracjach”. Autorka piosenek prezentowanych na antenie Polskiego Radia i TVP. Laureatka konkursu na tekst piosenki dla Maryli Rodowicz.
Wydała następujące tomiki poezji:

Byłam różą Twojej zimy, Warszawa 1993
Dotykanie szczęścia, Legionowo 1995
Ta miłość do drzwi zapukała, Warszawa 2001
Zanim słońce zejdzie zboczem. Wiersze wybrane 1970-2003, Warszawa 2004
oraz dwa tomiki poezji ks. Jana Twardowskiego w swoim wyborze i opracowaniu:
„Poeta Wiary, Nadziei i Miłości”. Rozmowy Anny Czachorowskiej z Poetą, Warszawa 2002
33 wiersze, Warszawa-Jabłonna 2006.
Jest również autorką wystawy fotograficznej o ks. Twardowskim. Należy do Związku Literatów Polskich.

9 Latek Oliver Czachorowski / Wnuczek Anny Czachorowskiej / odkrył i Fotografował za pomocą Komórki na terenie Legionowa

Legionowo – miasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu legionowskiego, położone w Kotlinie Warszawskiej, w odległości ok. 22 km na północ od centrum stolicy. Miasto należy do aglomeracji warszawskiej. W latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa stołecznego warszawskiego.Historia Legionowa rozpoczyna się w XIX w. W 1877 na terenie ówczesnych dóbr hr. Potockiego powstała stacja Kolei Nadwiślańskiej Jabłonna. W tym miejscu trasa kolei przecinała się z jedną z pierwszych dróg bitych na ziemiach Polski – Traktem Kowieńskim. W ciągu kolejnych kilku lat, przy stacji kolejowej, hrabia August Potocki założył letnisko zwane od jego imienia Gucinem (hrabiego potoczne nazywano Guciem). Dawne letnisko to teraz sam środek Legionowa pomiędzy ulicą Piłsudskiego a Warszawską. Z tego też okresu pochodzą inne nazwy związane z Legionowem: Bukowiec (wówczas gajówka), Kozłówka i Ludwisin (dwa folwarki). Teraz są to dzielnice miasta. W 1892 także przy stacji, ale po drugiej stronie torów, powstał carski garnizon wojskowy. To on wyznaczał dalsze dzieje Legionowa. W 1898 w Jabłonnie powstał Oddział Balonowy Warszawskiego Rejonu Fortecznego. Zapoczątkowana przez Rosjan tradycja baloniarstwa przetrwała w Legionowie prawie do końca XX wieku. Legionowscy oficerowie na balonach "Kościuszko" i "Polonia II" czterokrotnie triumfowali w międzynarodowych zawodach o Puchar Gordona Bennetta. W 1897 powstała Huta Szkła „Jabłonna”. Jabłonna i Legionowo stały się jednymi z ważniejszych obszarów stacjonowania rosyjskich żołnierzy po 1 sierpnia 1914 (od rozpoczęcia I wojny światowej). Carski garnizon został zlikwidowany w 1915 roku, kiedy do osady wkroczyli Niemcy. 14 listopada 1918 po raz pierwszy od 27 lat w koszarach zamieszkała polska załoga. 3 maja 1919 oficjalnie nadano osadzie nazwę Legionowo. W okresie międzywojennym miejscowość zaczęła rozkwitać. W lawinowym tempie rosła liczba mieszkańców, rozrastała się także sama osada. W połowie lat 20. XX w. hrabia Maurycy Stanisław Potocki rozparcelował znaczną część swojego majątku. W 1921 roku w Legionowie przebywał przyszły prezydent Francji Charles de Gaulle. W tym samym roku powstała pierwsza szkoła podstawowa na Piaskach (dziś w tym miejscu stoi przedszkole) oraz kaplica garnizonowa. Pod koniec lat 20. XX w. rozpoczęło funkcjonowanie wojskowo-naukowe Centrum Aerologiczne z Wojskowym Wydziałem Aerologicznym Państwowego Instytutu Meteorologicznego. PIM istnieje w Legionowie do dzisiaj. Od lat 20. do wybuchu wojny stacjonował w Legionowie 1. Dywizjon Pociągów Pancernych (jedna z dwóch jednostek tego typu w Polsce). W latach 1930-1952 siedziba wiejskiej gminy Legionowo. W 1932 otwarto tu jedno z pierwszych w Polsce kin dźwiękowych. Teren dzisiejszego osiedla Piaski był wówczas poligonem z torami kolejowymi i ćwiczebnym mostem. W latach 30. XX w. na terenie Bukowca, który prawnie jeszcze nie należał do Legionowa, powstało osiedle zamieszkane głównie przez wojskowych oficerów i ich rodziny. Z okresu międzywojennego pochodzi wiele charakterystycznych dla Legionowa domów piętrowych z dużą ilością okien i dużym strychem. W dworku przy ul. Norwida 10 mieści się Miejski Ośrodek Kultury, w drewnianym domku przy ul. Warszawskiej 72 zorganizowana została galeria. Natomiast Willa Bratki przy ul. Mickiewicza 23 znalazły swoje miejsce Zbiory Historyczne Miasta Legionowa. Budynek służy także Towarzystwu Przyjaciół Legionowa. Wybuch II wojny światowej zakończył dynamiczny rozwój miasta. W Legionowie powstawały komórki Polskiego Związku Powstańczego. W domu przy ulicy Królowej Jadwigi 13 mieściła się radiostacja, punkt łącznikowy i komórka wywiadu (dom przy Cafe Marysieńka). W 1940 roku między ulicami Sobieskiego a Listopadową, na terenie zwanym Cegielnią Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej. 1 sierpnia 1944 roku, w Legionowie, jako jedynym mieście poza Warszawą, wybuchło powstanie warszawskie. Sztab powstańczy mieścił się w budynku przy ul. Jagiellońskiej 30. Oddziały powstańcze zajęły opuszczony przez Niemców budynek koszar oraz próbowały blokować szosę do Strugi, jednak w obliczu niemieckiej groźby spalenia Legionowa dowódca rejonu, pułkownik Kłoczkowski „Grosz” podjął decyzję o zakończeniu walk[5][6]. W walce z okupantem brało udział bezpośrednio ponad 4 tys. mieszkańców Legionowa. Tyle samo zginęło w latach wojny. Po zaprzestaniu walk w Legionowie uczestnicy zajmowali się "szmuglem" żywności i uzbrojenia dla walczącej jeszcze Warszawy oraz opieką nad rannymi w walkach. W 1947 roku Legionowo liczyło 9860 mieszkańców. W 1950 roku Zakłady Balonowe ponownie podjęły produkcję pod nazwą „Aviotex”. Po wojnie w Legionowie stacjonowały oddziały 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. 1 września 2011 roku została ostatecznie rozformowana wywodząca

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Jak działają oszuści - fałszywe SMS "od najbliższych"

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na naszemiasto.pl Nasze Miasto