Zmiana w nastawieniu Adama do skoków przyszła gdy trenerem kadry został Apoloniusz Tajner. Wraz z pomocą psychologa dr Jana Blecharza i fizjologa Jerzego Żołądzia Adam wrócił do skakania. Wielokrotnie podkreślał jak wiele im zawdzięcza. Eksplozja formy nastąpiła w sezonie 2000/2001. Najpierw zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni. Potem złoty medal na średniej skoczni i srebrny na dużej na mistrzostwach świata w Lahti. W końcu tryumf w klasyfikacji generalnej PŚ i pierwsza Kryształowa Kula. Wszyscy z nadzieją patrzyli na zbliżające się Igrzyska Olimpijskie w Salt Lake City. Choć Małysz nie zdobył na nich złota to srebro i brąz spowodowały, że w Polsce zapanowała tzw. Małyszomania.
Polak nie zważając na swoich rywali piął się w górę po szczeblach kariery. Ciężka praca pozwoliła odebrać mu w dwóch kolejnych sezonach drugą i trzecią Kryształową Kulę w swojej karierze. Potem wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme i jako pierwszy skoczek od 29 lat, został mistrzem świata zarówno na średniej jak i na dużej skoczni, ustanawiając na nich rekordy.
Dalej nie było jednak tak kolorowo. Przyszedł mały kryzys. Po trzech udanych sezonach w kolejnym Małysz nie wygrał ani razu. Pecha miał w Salt Lake City, gdzie miał poważny wypadek, który wykluczył go z rywalizacji w ostatnich konkursach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był 12. Wkrótce nastąpiła zmiana trenera. Małysz zaczął trenować z Hannu Lepistoe. Okazało się to bardzo dobrym rozwiązaniem. Regularne treningi i ciężka praca z fińskim szkoleniowcem przyniosły oczekiwane owoce. Adam powoli zaczął wracać do dawnej formy. W sezonie 2006/2007 po raz czwarty wywalczył Kryształową Kulę. Zdobył także złoty medal na normalnej skoczni w Sapporo.
Kolejny rok nie przyniósł większej stabilizacji formy. Małysz skończył współpracę z Hannu Lepistoe, a trenerem kadry został jego były kolega Łukasz Kruczek. Okazało się, że nie było to najlepszym rozwiązaniem. „Orzeł z Wisły” z powrotem wrócił pod skrzydła Fina z którym współpracuje do dziś. Na Igrzyskach olimpijskich w Vancouver zdobył dwa srebrne medale i udowodnił, że nadal jest w stanie rywalizować z najlepszymi.
Po czterech latach przerwy w Zakopanem po raz 39. stanął na najwyższym stopniu podium. W lutym 2011 roku uzyskując 230,5 metra na skoczni w norweskim Vikersund ustanowił nowy rekord Polski w długości skoku. Na mistrzostwach świata w Oslo wywalczył brązowy medal na skoczni normalnej. Na dużej był 11. Właśnie w Oslo ogłosił zakończenie swojej kariery. Swój ostatni skok odda w Zakopanem 26 marca.
Adam Małysz w liczbach:
1 - zwycięstwo w TCS w 2000/2001
3 - triumfy w Letniej Grand Prix
4 - medale igrzysk olimpijskich oraz indywidualne tytuły mistrza świata
6 - medali mistrzostw świata
9 - startów na mistrzostwach świata
14 - miejsc na podium w zawodach PŚ w jednym sezonie (2000/01, 2001/02)
17 - sezonów w Pucharze Świata
27 - rekordów skoczni
39 - zwycięstw w konkursach PŚ
40 - punktów zdobytych w pierwszym sezonie startów 1994/1995
91 - miejsc na podium zawodów PŚ
104,4 - największa przewaga zwycięzcy TCS; w sezonie 2000/2001 nad drugim Janne Ahonenem
230,5 - najdłuższy skok
348 - startów w konkursach PŚ
1531 - największa liczba punktów uzyskana w PŚ w jednym sezonie (2000/2001)
1977 - rok urodzenia
Źródło sports.pl
Opracowano na podstawie Przeglądu Sportowego, Wikipedii oraz portalu Skijumpipng.pl
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
