"An Education", zdobywca niezależnego Oscara 2010, wchodzi do kin!

"An Education" (w Polsce niezbyt trafnie przetłumaczony jako "Była sobie dziewczyna") to opowieść rozpoczynająca się w 'ułożonym', mieszczańskim Londynie lat 60., w którym wszystko kręci się wokół domu, rodziny i pracy. W takim właśnie środowisku wychowuje się 16-letnia Jenny, przez ojca i elitarną szkołę przygotowywana do twardego stąpania po ziemi: całe liceum podporządkowane nauce, by dostać się na Oksford, dobre studia wyłącznie po to, by dostać jak najlepszą pracę... nawet hobby, gra na wiolonczeli, w zamyśle ojca jest głównie po to, by mieć "dobry wpis" w aplikacji na studia. Co na to młoda Angielka? Niby otwarcie się nie buntuje, ale i tak znajduje swój świat: w pieśniach Edith Piaf o szalonej, namiętnej miłości, w prozie egzystencjalistów eksponujących wolność każdej indywidualnej jednostki... Kształtując się w ogniu ciągłych zakazów, wyrabia w sobie niezwykle cięte poczucie humoru, mocno ironiczny stosunek do rzeczywistości i przede wszystkim - wielkie pragnienie robienia, czytania i słuchania tego, na co ma ochotę, głód sztuki, teatru, wielkiego świata.

I może dlatego nie dziwi ani nie gorszy to, jak łatwo wchodzi w związek ze starszym, czarującym i zamożnym handlarzem sztuką, to, jak wydają się dobrze do siebie pasować... w czasie ambitnych rozmów, podczas aukcji sztuki, spektakli i wizyt w ekskluzywnych, jazzowych lokalach. Bogactwo, splendor, wizyty w dekadenckim światku Paryża, Jenny odmieniona, ze skromnie ubranej nastolatki przeradzająca się w wyrafinowaną piękność... Czy to prawdziwe uczucie z obydwu stron? Czy tylko naiwna dziewczyna i zręczny manipulator, playboy ze sportową bryką?

Na pewno związek z nim to dla Jenny (a także dla jej rodziny) prawdziwa edukacja: co wybierać, naukę czy przepych, podróże po świecie, zabawę? Stawiać na wykształcenie, czy może liczyć na życie u boku bogatego marszanda? I wreszcie - jak mocno można zaufać, w sumie obcemu, człowiekowi? Rodzice Jenny, zwłaszcza ojciec, tak pryncypialny wcześniej, także dość łatwo gubią się w tym wszystkim, czują się 'nobilitowani' zamożnym adoratorem córki, łatwo ulegają czarowi Davida (i jego pieniądzom?), i niezbyt mocno protestują, gdy Jenny chce rzucać studia...

"Była sobie dziewczyna" to nie tylko opowieść o ewolucji i wyborach młodej i, przy całej swej dojrzałości, oczytaniu i obyciu, mocno zagubionej dziewczyny, ale i o latach 60., początkach zmian mentalności, zaczynającej się rewolucji obyczajowej i seksualnej. Jej prekursorami byli na pewno ludzie tacy jak Jenny i David, chcący żyć na pełnych obrotach, odrzucający mieszczańskie schematy i purytańskie ograniczenia powojennej Anglii.

Przedstawiona w lekkiej, często zabawnej i rozrywkowej konwencji, ze znakomitym ukazaniem realiów epoki (ale i, już nie tak wesołego, "drugiego dna", pułapek dojrzewania, bardzo gorzkich rozczarowań w konsekwencji niby oczywistych wyborów). Z niesamowitą rolą 24-letniej Carey Mulligan (nazwana "jednym z największych aktorskich odkryć ostatniego roku", nominowana do Złotego Globu i Oscara), która osobowością i czarem, spontanicznością oraz ciętym dowcipem, a także bardzo naturalną, autentyczną grą, niezwykle ożywia cały film, dodaje mu smaku i wyrazistości. Zresztą gra całego zespołu aktorskiego (szczególnie naprawdę czarujący i niezwykle elokwentny David, w tej roli Peter Sarsgaard) jest tu na najwyższym poziomie, i stanowi jeden z głównych atutów filmu.

"An Education", wzorowany na autentycznej historii, młodzieńczych przeżyciach znanej dziennikarki "The Sunday Timesa", został doceniony zarówno na ubiegłorocznym kultowym Festiwalu Filmowym w Sundence (Nagroda Publiczności), jak i tegoroczną nagrodą Spirit Award 2010 dla najlepszego filmu zagranicznego, nazywaną "niezależnym Oscarem" (budżet festiwalowych produkcji nie może przekraczać 20 mln dolarów, stąd rzadko biorą w nim udział hollywodzkie super wytwórnie). Czy obraz "Była sobie dziewczyna" wart jest tego wszystkiego? To już mozna ocenić samemu, wybierając się do kin.