Bieriozka przyjęta owacjami na stojąco

Moskiewski balet Bieriozka (Brzózka) powstał wiosną 1948 r. W 1980 r. dyrektorem zespołu została aktorka M.M. Kolcowa. Od tego czasu z baletem współpracowało sześć pokoleń tancerzy. Wielu artystów Bieriozki występowało także w Chórze Aleksandrowa oraz zespole Red Star. Zespół tworzy 60-osobowa zawodowa grupa taneczna, która pojawiała się na największych scenach teatralnych i koncertowych na całym świecie. W Polsce można oglądać występy Bieriozki od 3 do 17 marca w ramach tournée z okazji 60-lecia istnienia zespołu.

Wrocławski koncert odbył się w Teatrze Muzycznym Capitol. O godz. 19 przygasły światła i na scenę weszły, a raczej „wpłynęły”, tancerki. Występ rozpoczął się od rosyjskiego korowodu dziewczęcego zwanego „Bieriozka”, któremu zespół zawdzięcza swoją nazwę. Jak piszą organizatorzy występu: „W tym tańcu przedstawiony został aromat wiosny, poezja Rosji z jej zachwycającym pięknem, brzozowymi gajami i bezbrzeżnymi dalami”. Tancerki ubrane były w czerwono-białe suknie, w rękach trzymały chusteczki i gałązki brzozy. Ale najbardziej niezwykłe było to, że nie chodziły po scenie, lecz unosiły się nad nią w jakiś magiczny sposób… Widok był niesamowity. Rozległy się głośne brawa.

Po „Bieriozce” przyszła kolej na bardziej kolorową „Uliczną pieśń” oraz „Bransoletkę”. Ten drugi utwór był kolejnym mistrzowskim pokazem umiejętności rosyjskich tancerek. Poruszały się lekko i harmonijnie, tworząc niezwykłe układy imitujące kształt bransoletki czy łańcuszka. W wielobarwnej „Tęczy” pojawiają się tancerki ubrane na biało, symbolizujące ptaki „roznoszące po świecie wszystko to, co dobre, jasne i czyste – poczucie braterstwa, wierności ideałom, pokoju”.

Podczas występu „Bieriozki” nie zabrakło śmiesznych i wesołych opowieści, jak w „Tańcu zabawnym, serdecznym”, w którym dwaj mężczyźni prześcigają się nawzajem w zabieganiu o względy kobiety, czy w kolorowym i żywiołowym „Pajacyku” ukazującym szybki nurt życia, radość i zabawę. W „Tańcu i chusteczce” cztery kobiety wciąż przekazywały sobie z rąk do rąk chusteczkę, każda z nich chciała ją mieć, zabierały ją sobie nawzajem. Na końcu okazało się jednak, że tancerki miały cztery chusteczki. Widzowie zostali „oszukani”.

Występy męskiej części zespołu odróżniały się od kobiecych dynamizmem, demonstrowaniem siły, energii oraz niezwykłych umiejętności taneczno-akrobatycznych, które bardzo podobały się publiczności. Warto tu wspomnieć taniec „Woźnice” oraz kompozycję choreograficzną „Leśni drwale”, w której ukazani są „synowie rosyjskiej ziemi, szlachetni młodzieńcy, jej żywiciele i obrońcy. Barczyści, z mocnymi rękami, umiejący pracować i odpoczywać. Zręczni, silni, odważni, przyjacielscy, nadzieja i podpora matki Ziemi”.

Na koniec Bieriozka zaprezentowała „Taniec syberyjski” – żywiołową opowieść, w której oprócz ludzi pojawił się… niedźwiedź. Najpierw dzielni mężczyźni próbowali go unicestwić, ale na końcu tańcowali razem z nim. Na scenę wyszli pozostali artyści i zatańczyli jeszcze kilka utworów dla oklaskującej ich publiczności. Bieriozka kłaniała się wielokrotnie, za swój występ została nagrodzona długimi owacjami na stojąco.

Występ Bieriozki to nie tylko mistrzowski taniec i przytupywanie, wdzięk, piękno i harmonia kobiet oraz siła, energia i akrobacje mężczyzn. To również muzyka i śpiew, gra świateł, kolorów i przepiękne stroje. „Taniec i śpiew zespołu to jak poezja” – tak powiedział po ich koncercie jeden z nowojorskich krytyków. I miał rację. Bieriozka to poezja, której nie da się opowiedzieć. Trzeba ją zobaczyć na własne oczy.

Kolejne występy Bieriozki w Polsce:
12.03 - Kędzierzyn Koźle,
13.03 - Głogów,
14.03 - Zielona Góra,
15.03 - Słupsk,
16.03 - Elbląg,
17.03 - Toruń.

Przeczytaj też Moskiewska Brzózka rozpoczyna tournée po Polsce