Coaching - czy jest potrzebny?

Co to jest ten coaching?
Definicji jest nieskończenie dużo. I aż szkoda czasu żeby je wszystkie wymieniać.
Przytoczę jednak kilka.

Jackie Clifford – „Coaching to pomoc danej osobie we wzmacnianiu i udoskonalaniu działania poprzez refleksję nad tym, jak stosuje konkretną umiejętność lub wiedzę”.

Michael Armstrong
- „Coaching to technika jeden na jednego, mająca rozwijać umiejętności, wiedzę
i postawy. Jest on najbardziej skuteczny, jeżeli może odbywać się nieformalnie, jako część normalnego procesy zarządzania lub przywództwa”.

Eric Parsole i Monika Wray w książce „Trener i mentor”:
Coaching to proces, dzięki któremu możliwe staje się przyswajanie wiedzy i rozwój, a przez to doskonalenie umiejętności.

Bardzo dobrze obrazuje pojecie idei coachingu też Milton Erickson, jeden z bardziej zasłużonych coachingowi ludzi w krótkiej historyjce:

"... Pewnego dnia, gdy byłem jeszcze uczniem szkoły średniej, do naszego gospodarstwa przybłąkał się koń. Miał na sobie siodło, był bardzo spocony i dyszał. Daliśmy mu wody i postanowiliśmy odprowadzić do właściciela. Nikt jednak nie wiedział, skąd przyszedł. Wsiadłem na niego i poprowadziłem w kierunku drogi. Wiedziałem, że koń wybierze właściwy kierunek, choć nie wiedziałem, jaki on będzie. Koń pognał do przodu. Od czasu do czasu zatrzymywał się i wchodził na pola skubać trawę. Wtedy delikatnie przypominałem mu o drodze. Po pewnym czasie koń skręcił do czyjegoś gospodarstwa. Ucieszony i zdumiony gospodarz wyszedł nam na spotkanie:

- To mój koń, gdzie go znalazłeś?

- Jakieś siedem kilometrów stąd.

- Ale skąd wiedziałeś dokąd go odprowadzić??

- Nie wiedziałem. Koń wiedział. Ja tylko kierowałem jego uwagę na drogę..."

Myślę że łatwo domyśliłeś się kto jest coachem, a kto jest coachowany.

Pojęcie coachingu ostatnio atakuje mnie z każdej strony. Albo ktoś chce mi go zrobić, albo prosi mnie o to żebym komuś zrobił. Żona informuje, że będzie miała w czwartek, a najlepszy kolega, że miał w zeszłym tygodniu. Jedni są mu poddawani, a zadanie innych polega na tym żeby go dobrze poprowadzić. Działa wszędzie. W firmach dużych, średnich i całkiem małych. Działa w klubie sportowym, wdziera się do domu. Jedni dostają go za darmo, choć nie chcą, a inni szukają i płacą za niego spore pieniądze.

Żeby było jeszcze ciekawiej pojawia się nieskończona ilość odmian i rodzajów. Czy spotkaliście się już z pojęciami:
- BUSINESS COACHING - coaching dla szefów firm lub ogólnie coaching biznesowy
- EXECUTIVE COACHING - coaching wyższej kadry menadżerskiej w zakresie zarządzania
- MANAGER COACHING - coaching dla menadżerów w zakresie zarządzania
- CORPORATE COACHING - korporacyjny w zakresie celów korporacji
- LEADERSHIP COACHING - coaching liderski w zakresie kompetencji przywódczych
- VIP COACHING - coaching dla osób zajmujących kluczowe stanowiska
- PROFESSIONAL COACHING - coaching zawodowy dla konkretnych grup profesjonalistów
- CAREER COACHING - coaching kariery
- TEAM COACHING - coaching zespołowy dla grup i zespołów
- PERFORMANCE COACHING - coaching ukierunkowany na poprawę efektywności
- PERSONAL COACHING - coaching osobisty
- LIFE COACHING - coching życiowy w zakresie spraw Osobistych
- SPORT COACHING - coaching w sporcie
- WELLNESS COACHING - coaching w zakresie zdrowia, urody i dobrego samopoczucia
- FAMILY COACHING - coaching rodzinny
- TEEN COACHING - coaching dla nastolatków
- SPIRITUAL COACHING - coaching w zakresie duchowości
- CONFLIKT COACHING – coaching w zakresie radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych

Bez względu na rodzaj coachingu można powiedzieć, że jest (powinien być) procesem doskonalenia kompetencji w obszarze, który chce rozwijać osoba poddawana temu procesowi. Jest oparty na partnerskiej relacji i wzajemnym zaufaniu. Pomaga w stawaniu się tym, kim chcemy być i pomaga w byciu lepszym.

Bardzo ważne jest to żeby osoba coachowana chciała i dobrze wiedziała po co jest poddawana temu procesowi. Bo tylko wtedy możemy liczyć na zaangażowanie i widoczny szybki postęp. Nie można tego narzucić ani też wpisać w zakres obowiązków każdego przełożonego. Bo nie każdy się do tego nadaje. Coaching nie może być prowadzony okazjonalnie.
A jak jest w rzeczywistości?
W rzeczywistości bardzo często jest to kolejna narzucona forma kontroli podległych nam pracowników. Często to jeszcze jedna tabelka do wypełnienia i kolejny powód dla którego pracownik boi się poniedziałkowych spotkań z kierownikiem.
Proces o którym mówi prawie każda definicja często zamieniany jest na sporadyczne kwartalne, a czasami jeszcze rzadsze kontakty z osobą coachowaną. Bywa, że załatwia się to przy okazji rocznych spotkań podsumowujących wyniki danego pracownika za mijający rok.

Tego typu podejście do procesu coachingowego to w moim rozumieniu stracony czas i stracone możliwości rzeczywistego rozwoju i pomocy w osiąganiu lepszych wyników. Nieprzygotowanie kadry menadżerskiej do tego zadania i niezrozumienie idei coachingu przez osoby zarządzające to główna przyczyna obaw pracowników i braku postepów.

Czy pomimo tych niedoskonałości warto go wprowadzać? Odpowiedź jest dla mnie oczywista. Warto. Sami mamy mniejsze szanse na rozwój i doskonalenie swoich kompetencji. Oby tylko znaleźć dobrego coacha. Bo tych co mówią, że się znają jest aż za dużo.