Czy deprawacja współczesnej młodzieży stała się nieunikniona?

Dlaczego współczesna młodzież coraz częściej sięga po narkotyki? Dlaczego nieustannie ucieka się do destrukcyjnych środków po to, aby znaleźć odskocznię od rzeczywistości? Dlaczego kondycja psychiczna współczesnych nastolatków jest aż tak niestabilna, że przemoc i używki stają się coraz częściej jedynym sposobem odreagowania?

Obecny system szkolnictwa, wielostopniowa edukacja, nieustanne zmiany szkół i związane z tym wchodzenie w nowe środowisko, natłok obowiązków i wszechobecny wyścig szczurów wywołują w młodzieży reakcje, które w tak młodym wieku odciskają głębokie piętno na psychice człowieka. Dodatkowo, kultura masowa epatująca erotyzmem, brutalnością, przesycona przemocą powodują, że młodzieży bardzo ciężko wybrać odpowiednią drogę w życiu i dostrzec to, co naprawdę wartościowe.

Patologiczne zachowania, nieuzasadniona agresja, przemoc w stosunku do rówieśników i osób starszych, psychiczny i fizyczny terror, prześladowania stosowane wobec bezbronnych i słabszych, dotkliwe pobicia niejednokrotnie prowadzące do śmierci to tylko niektóre z zachowań, które coraz częściej stają się udziałem młodych ludzi. Stanowią one ogromny problem dla najbliższego otoczenia zdeprawowanych dzieci oraz dla całego społeczeństwa. Dodatkowo alkohol, narkotyki czy leki wywołujące stan odurzenia wzmagają agresję oraz sprzyjają utracie kontroli nad racjonalnym zachowaniem.

Sztab psychologów i socjologów pracuje nad znalezieniem rozwiązania mającego na celu uchronienie młodzieży przed deprawacją, tworzy programy terapeutyczne propagujące kółka rozwijające zainteresowania i pozwalające pożytecznie spędzić wolny czas. Jednak to, co stanowi największy problem to polityka państwa, w której brak jest planu rozwojowego dla najmłodszych, a łatwo zauważyć szereg zaniedbań dotyczących organizacji zajęć pozalekcyjnych i zamykanie drzwi do rozwoju i samorealizacji zwłaszcza tym najbiedniejszym.

Dlatego gruntowna zmiana szkolnictwa, uproszczenie i ujednolicenie programu nauczania w taki sposób, aby jego formuła była bardziej przejrzysta i przystępna dla uczniów to tylko niektóre z rozwiązań, które mogłyby w pewnym stopniu psychicznie odciążyć dzieci i młodzież. Ten skomplikowany i jakże wielostronny problem wzrastającej patologii wśród najmłodszych spędza sen z powiek społeczeństw na całym świecie, jednak gruntowanie przemyślana polityka państwa i odpowiedzialność rodziców to najważniejsze klucze do realnej zmiany rzeczywistości.