Egzotyczne kwiaty – strelicje jak rajskie ptaki

W krajach o ciepłym klimacie strelicjami obsadza się skwery, tereny parkowe i hotelowe. Nie tylko jej kwiaty są ozdobą, ale także sztywne ciemnozielone liście. Rośliny te kwitną praktycznie cały rok, w zależności od czau wegetacji.

Strelicje stały się ulubionym prezentem, pamiątką z Kanarów. Wiele hoteli oferuje je specjalnie zapakowane na wielogodzinny przelot.

Rośliny te rosną dziko w Południowej Afryce nad brzegami rzek. Nektar tych kwiatów, jest lepki i słodki, żywią się nim ptaki - cukrzyki afrykańskie, które spijając go, biorą pośredni udział w zapylaniu tych kwiatów.

Sir Joseph Banks sprowadził w 1773 roku ten kwiat z Południowej Afryki do ogrodu botanicznego w Londynie. Strelicja swą botaniczną nazwę otrzymała na cześć Charlotte von Mecklenburg - Strelitz, żony króla Anglii Jerzego III.

Do rodziny i rodzaju Strelitzia należy pięć gatunków o podobnej budowie kwiatostanu. Niektóre z nich są tak duże, że nawet w ogrodach botanicznych rzadko się je spotyka. W rzeczywistości wszystkie są bylinami, choć niektóre osiągają 10 metrów wysokości i bywają brane za palmy, gdyż mają pień.

Strelicje są krewniaczkami banana jadalnego. Nierzadko z bananem mylone są duże okazy strelicji białej (nicolai) gdyż jej liście są takie same jak u
banana.

Rodzaje botaniczne

Najbardziej znana jest strelicja królewska (strelitzia reginale). Ma pomarańczowo- niebieskie kwiaty, osiąga wysokość powyżej 1 m. Strelicja biała, (strelitzia nicolai) z niebiesko-białymi kwiatami, osiąga do 10 m wysokości. Mała strelicja (humilis) może urosnąć do około 80 cm. Rzadziej spotykamy: Strelitzia Alba z dużymi białymi kwiatami i Strelitzia Caudata z kremowymi kwiatami.

Strelicja królewska nadaje się do hodowli w doniczkach, ale trzeba jej zapewnić światło i ciepło, a w czasie wzrostu dużo wilgoci. Latem powinna stać na zewnątrz, zimą wymaga temperatury +10-12 C i musi być postawiona w jasnym miejscu. W Europie kwitnie dopiero po 3-4 latach od posadzenia.

Źródła: Wikipedia.de