Bohaterką dwunastej już, jak informuje wydawca, powieści Hanny Cygler (literacki pseudonim Anny Kanthak) jest 42-letnia Marta Wenta. Kobieta sukcesu. Wykształcona (dwa fakultety, doktorat, biegła znajomość pięciu języków obcych), robiąca karierę (wykładowczyni na wyższej uczelni, kierowniczka w PAIZ, wiceprezes), ceniona w środowisku, dzięki niekwestionowanej umiejętności pozyskiwania środków z funduszy europejskich. Czytelnik poznaje ją jako zastępcę prezesa Agencji Promocji Regionalnej i Rozwoju Turystyki w Warszawie, dokąd przeniosła się osiem lat wcześniej z rodzinnego Gdańska. Niedługo potem Marta zostaje odwołana z zajmowanego stanowiska w sposób niezwykle nieładny: podczas zwolnienia lekarskiego i bez słowa wyjaśnienia. Później okaże się, że za jej odwołaniem stał jej zastępca-kochanek, który tak naprawdę został nasłany do APRiRT-u przez służby specjalne (ABW). To Karol Mierzejewski sprawił, że Wentówna była świadkiem rodzącego się spisku politycznego przeciwko ministrowi gospodarki, Maciejowi Nagórskiemu i ostrzegła polityka, nie wiedząc jeszcze, że była podsłuchiwana.
Pozbawiona stanowiska i pracy w ogóle Marta Wenta wraca w rodzinne strony, gdzie wcale nie znajduje ukojenia. Hanna Cygler pastwi się nad swoją bohaterką, stawiając przed nią wciąż nowe i bardziej okrutne przeszkody. Przede wszystkim ożywają demony przeszłości, między innymi w postaci powracającej z USA, właściwie bez ważnej przyczyny Emilii Wentowej, pani doktor, matki Marty i jej rodzeństwa (w tym przyrodniego brata), kobiety despotycznej, dla której wyznacznikiem pozycji społecznej człowieka są "dobre geny". Toksyczne stosunki między tymi kobietami mimo upływu czasu i dystansu przestrzennego (Stany Zjednoczone - Polska) nie uległy poprawie. A dodatkowo poznajemy niemal martyrologiczną przeszłość byłej pani wiceprezes państwowej agencji. Czego tu nie mamy? Zawiedziona miłość, niewłaściwie lokowane uczucia, zdrada małżeńska, afera szpiegowska, a nawet... bezpłodność głównej bohaterki. Galimatias wywołują też liczne postacie drugo- i dalszoplanowe, z których kilka przynajmniej można by spokojnie usunąć.
Czytaj więcej -->
Swoistego "smaczku" powieści "Dobre geny" nadają obrazki z rzeczywistości, w której dzieje się akcja powieści. Jest rok 2006 i Marta Wenta często ogląda TVN i TVN24, które pokazują premiera, w którym każdy bez trudu zidentyfikuje Kazimierza Marcinkiewicza; matka bohaterki słucha Radia Maryja i czyta "Nasz Dziennik", jako zwolenniczka jedynej, uczciwej partii, która właśnie wygrała wybory (zagadka: o jakie ugrupowanie chodzi?); wspomniana jest też afera Rywina...
Nie najweselsze losy Marty Wenty nie budzą jednak zbytniego współczucia dla niej samej, bo autorka przedstawiła ją jako nieufną pracoholiczkę, która ma poważne trudności w nawiązywaniu właściwych relacji międzyludzkich, bo we wszystkich niemal współpracownikach widzi nieszczerych pochlebców, którzy chcą coś od niej uzyskać lub bezwzględnie ją wykorzystać. Nie do końca zrozumiały jest też wybór dokonany przez Martę w finale książki Hanny Cygler. W tym ponurym w sumie świecie wykreowanym przez pisarkę jak dysonans brzmią zdania jakby żywcem przeniesione z książek Heleny Mniszkówny: Po chwili dała się wciągnąć w mroczny tunel snu lub (...) nie protestowała, kiedy Karol ponownie sięgnął po jej usta. Czy zatem należy się dziwić, że Cygler kazała wykropkować brzydkie słowa w scenie z udziałem pijanych polityków knujących spisek?
Hanna Cygler, Dobre geny
Dom Wydawniczy Rebis
Poznań 2011
Do Wiadomości24 możesz dodać własny tekst, wideo lub zdjęcia. Tylko tu przeczyta Cię milion.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
