"Hadewijch", czyli o tym, jak niedojrzała wiara przeradza się w fanatyzm

Hadewijch to imię zakonne, które przybiera Céline, córka bogatego francuskiego ministra. Dziewczyna ucieka z bogatego i "zimnego" domu do zakonu. To w nim chce silnie poczuć Jezusa. Lecz jej formy umartwiania swego ciała, są nie do zaakceptowania przez przełożoną zakonu. Z tego też powodu dziewczyna opuszcza zakon i "wraca do życia". Poznaje Nassira i poprzez tą znajomość wchodzić w specyfikę islamu. Dziewczyna łatwo daje się wciągnąć w ich przekonania i to doprowadza ją do tragedii...

Film Hadewijch uważam za interesujący i wart zobaczenia. To co jest w nim piękne, to wielkie pragnienie jakie ma Céline, aby zbliżyć się do Boga. Choć jej stosunek do Pana jest specyficzny i traktuje Go bardziej jak mistycznego kochanka. Film ukazuje również jak młoda dziewczyna trwa przy swoich zasadach moralnych mimo otaczających ją pokus. Jednak jej duża wrażliwość, sprawia, że nie radzi sobie ze swoją wiarą.

To, co dla mnie w tym filmie jest denerwujące, to fakt, że z filmu wynika, iż Céline studiuje teologię, a mimo to traktuje swoją wiarę jak supermarket, czyli wybiera z niej tylko to, co się jej podoba. Żeby zbliżyć się do Boga, jest gotowa łamać przykazania Boże. Wykazuje się wielką niedojrzałością religijną.

Być może wynika to wychowywania się w rodzinie ateistycznej, lecz od studentki teologii trzeba oczekiwać czegoś więcej, niż dziecinnej naiwności. Mam wrażenie, że jest również egoistką, gdyż widzi tylko siebie i swój problem, a nie dostrzega bliźniego, którego krzywdzi. Dlatego jej religijność pozostaje na poziomie „klęczenia w kościele”, bez głębszej refleksji nad swym życiem.

Film skłania do myślenia nad swoją religijnością, lecz nie daje prostej odpowiedzi na pytanie – jak szukać Boga? Żadnej religii nie wartościuje, jako lepszej od innej, lecz pokazuje, jak ważna jest wiara w życiu człowieka.

Reżyser filmu, Bruno Dumont, porusza problem coraz szybciej laicyzującej się Europy i
rosnącego w siłę islamu. Lecz nie pokazuje własnego pomysłu jak ten proces zatrzymać. Raczej chce, aby każdy widz zastanowił się dokąd świat zmierza i jak łatwo można się w nim zagubić.