Idealny mężczyzna, czyli "Waleczny Rycerz. Historia Williama Marshala"

"Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy, orły, sokoły, herosy!? Gdzie ci mężczyźni...?". Rozglądałam się dokładnie i nie mogłam żadnego znaleźć. Pytałam innych kobiet. Odpowiadały, że nie spotkały. I tak zupełnie same z siebie (jak mniemam z dobroci serca) dodawały, że prawdziwi mężczyźni nie istnieją.

Nie uwierzyłam. Pomyślałam, że jeśli nie ma ich w moim otoczeniu, to trzeba poszukać w innym miejscu. Wybrałam się w podróż. Do zamierzchłych czasów średniowiecza. To wtedy obowiązywał ideał rycerza obwarowany wieloma warunkami, które mężczyzna musiał spełnić, by zasłużyć sobie na tę godność.

Odważny, uczciwy, waleczny i wierny swojemu panu, ale przede wszystkim wybrance swojego serca, dla której był w stanie wiele zrobić, nie bacząc na późniejsze konsekwencje. Wspomnę chociażby Zbyszka z Bogdańca, bohatera Sienkiewiczowskich "Krzyżaków", który chciał zabić pruskiego posła, byle tylko spełnić dane Danuśce słowo. W powyższym dziele pojawia się także Zawisza Czarny, na którym do dziś, dzięki znanemu porzekadłu, można polegać zawsze i wszędzie.

Rycerze byli bohaterami wielu utworów literackich, z tym najsłynniejszym, Rolandem, na czele. Któż z nas nie pamięta poruszającego opisu jego śmierci na polu walki i wniebowstąpienia? Nic więc dziwnego, iż ci mężczyźni uruchamiali wyobraźnię, nie tylko płci pięknej, ale także innych panów. Tak jak bohater powieści Cervantesa "Don Kichote". Tak bardzo chciał znaleźć się w gronie sławnych mężów, że stał się symbolem mocno karykaturalnego błędnego rycerza.

Rycerze pojawiają się również w literaturze współczesnej. Bohatera powieści Elizabeth Chadwick "Waleczny Rycerz. Historia Williama Marshala" poznałam, gdy miał 5 lat. Było to latem 1167 roku w Normandii. Chłopiec został zakładnikiem króla Stephena w czasie bitwy o Newbury. Kiedy opuszczał rodzinny dom, nikt poza nim samym, nie wierzył, że jeszcze do niego powróci. Cudem uniknął śmierci. Już wtedy mówiono, że urodził się pod szczęśliwą gwiazdą.

Jako giermek czyścił i polerował zbroje, biegał na posyłki i uczył się rycerskiego fachu od hrabiego Guillaume`a de Tancarville. Później pasowano go na rycerza. Od tej chwili dzięki zwycięskim walkom zdobywał rozgłos i uznanie. Został nauczycielem i opiekunem synów Henryka II i Eleonory Akwitańskiej. Zaczął piąć się w górę po szczeblach kariery. Cechowała go wielka mądrość, opanowanie i odwaga. Zawsze liczył się z ludźmi i z ich zdaniem. Jego decyzje były przemyślane i bardzo trafne. To, co osiągnął, zawdzięczał swojej ciężkiej pracy.

Mężczyźni zazdrościli mu sławy i pozycji. Kobiety chętnie widziałyby go u swojego boku i w swojej alkowie. Był przystojnym mężczyzną. Do białogłów odnosił się z szacunkiem i zawsze znajdował czas na rozmowę z nimi. Często był ich powiernikiem i przyjacielem. Lecz nigdy nie przekraczał wyznaczonych granic. Jako że zazdrośników nie brakowało, Marshal padł ofiarą spisku. Posądzony o romans z królową Małgorzatą został zmuszony do opuszczenia dworu...

Dalszą historię życia tego walecznego rycerza proponuję poznać z książki Elizabeth Chadwick. Napisana pięknym językiem, z wiernie oddanym klimatem tamtych czasów i pełna szczegółów historycznych, wciąga tak bardzo, że przeszło 500 stron mija niezauważalne.
Śmiem twierdzić, że jest to również zasługa głównego bohatera.

Książka Elizabeth Chadwick "Waleczny Rycerz. Historia Williama Marshala" potwierdza, że prawdziwi mężczyźni istnieją. I nadal potrafią zawładnąć kobiecym sercem. Tak jak William Marshal. Nawet jeśli nie ma już go na tym świecie od kilku wieków.

Elizabeth Chadwick "Waleczny Rycerz. Historia Williama Marshala"
Tłumaczenie: Anna Łaskarzewska
Stron: 528
Wydawnictwo: Aurum