Zofia przybywa na dwór ze swoją matką. Traktowana jest przez wszystkich jak towar, który najpierw trzeba dokładnie obejrzeć i zbadać, by później rzeczowo ocenić. Już podczas podróży do swojego nowego domu szpiedzy carycy Elżbiety donoszą swojej władczyni najintymniejsze szczegóły dotyczące zwyczajów dziewczyny. Zofia na początku uczciwa i nieśmiała, żarliwie wykonuje zlecone jej zadania. Szybko jednak zdaje sobie sprawę, że żeby przetrwać, nie może ufać nikomu. Droga do władzy jest kręta i śliska, dlatego musi nauczyć się stawiać kroki bardzo ostrożnie. Dworskie intrygi to świat rządzący się swoistymi regułami, a kto ich w odpowiednim czasie nie zrozumie, ten natychmiast przegrywa.
W 1745 roku Zofia przechodzi na prawosławie i zmienia imię na Katarzyna. Wkrótce poślubia Piotra, mężczyznę samolubnego i dziecinnego, który dodatkowo po przebytej chorobie odstrasza swoim wyglądem. W swoim świecie Katarzyna jest niezwykle samotna i nieszczęśliwa. Kolejne romanse przynoszą jej tylko rozczarowanie (Katarzyna miała romans między innymi ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Owocem ich związku była córka Anna Piotrowna). Gdy po długich staraniach zachodzi w ciążę (nie jest to dziecko Piotra), syn zostaje jej odebrany natychmiast po porodzie.
Panująca caryca Elżbieta, która z poczatku jest przychylna Katarzynie, szybko zmienia o niej zdanie i staje się jednym z jej największych wrogów. Jak się można przekonać z książki Ewy Stachniak, w tej grze złudzeń Katarzynie udaje się ograć wszystkich. Z nieśmiałego dziewczęcia wyrosta na piękną, pewną siebie kobietę, którą dworskie intrygi pozbawiły złudzeń oraz zahartowały i przygotowały do rządzenia jednym z najważniejszych krajów w ówczesnym świecie.
Wydaje się, że jedyną przychylną Katarzynie osobą jest pochodząca z Polski Barbara (Warwara). Osierocona dziewczyna zostaje damą carycy Elżbiety, jednak to w Katarzynie odnajduje bratnią duszę i jest w stanie zrobić dla swojej pani wiele. To właśnie z perspektywy jej życia obserwujemy wydarzenia na dworze.
Ewa Stachniak przedstawiła imponujący obraz walki o władzę, w której żywi ludzie stają się pionkami w grze. Nawet caryca, choć wydaje się, że posiada pełnię władzy, tak naprawdę jest zagubioną i przestraszoną osobą, która żyje w świecie iluzji. Liczni kochankowie na próżno mają zbudować w jej życiu poczucie bezpieczeństwa. Katarzyna Wielka. Gra o władzę to książka, w której rosyjskie osiemnastowieczne społeczeństwo zostało ukazane niezwykle barwnie i przekonująco. Los autentycznych postaci przeplata się z losem fikcyjnych bohaterów. Czytając tę książkę można przenieść się w świat pełen przepychu i bogactwa.
Do miejsca, w którym władza, nieuśpione żądze, złoto i drogie kamienie są argumentem wszystkich decyzji. Dzięki świetnej narracji można wręcz usłyszeć delikatny szelest muślinu, poczuć jedwabny dotyk jedwabiu, nacieszyć wzrok wytwornymi koronkami i kolorowymi wstążkami. Usłyszeć przyspieszone kroki na marmurowych posadzkach, szepty zatopionych w alkowie kochanków lub ukrytych w zakamarkach szpiegów. To ciekawa, choć troszkę ponura historia o tym, w jaki sposób władza wpływa na człowieka. "Stara prawda" opowiedziana przez Ewę Stachniak w pasjonujący sposób, "wciąga" czytelnika niezmiernie.
A dla tych, którzy chcą pogłebić swoją wiedzę na temat Katarzyny Wielkiej, wydawnictwo Świat Książki wyda w listopadzie książkę pt. Katarzyna Wielka. Prawda i mit.
Zmarł Jan Ptaszyn Wróblewski
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
