Kim właściwie są "Ekscentrycy, pasjonaci, dziwacy"?

Książka "Ekscentrycy, pasjonaci, dziwacy" to zbiór 23 artykułów napisanych przez dziennikarzy, naukowców oraz redaktorkę miesięcznika "Focus". Jej autorami są: niezależny dziennikarz Max Suski, szef działu cywilizacja w "Focusie" Joanna Nikodemska, dziennikarka Zuzanna Kisielewska, dziennikarz Andrzej Fedorowicz, dziennikarz i publicysta Kazimierz Pytko, dziennikarz Marcin Janikowski, Leszek Belke, politolog i dziennikarz Piotr Rogala, dziennikarz Andrzej Kus, Bartek Wrześniowski, dr fizyki Piotr Szymczak, historyk dr Jarosław Gawroński oraz dziennikarka Małgorzata Brączyk.

Opisywane są w niej przedziwne historie ludzi, których zachowania znacznie odbiegają od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wśród nich są m.in. kontrowersyjni politycy, szaleni artyści, ryzykanci czy poszukiwacze przygód. Jedni całkowicie oddali się swojej pasji, inni - poświęcili życie dla szalonej idei. Zachowania niektórych są niezrozumiałe, jak np. przyłączenie się do watahy wilków i jedzenie padliny czy bycie wyznawcą latającego makaronu.

Najlepszym przykładem ekscentryka jest George W. Bush, który uważany był za gwiazdę największych gafowiczów. Za jego sprawą powstało określenie buszyzmy, czyli kompromitujące pomyłki. Związane były one najczęściej z myleniem osób czy miejsc. Do największych gaf byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych należało jego wystąpienie podczas konferencji na szczycie państw APEC (Wspólnoty Azji i Pacyfiku) w 2007 roku zorganizowane w Australii. Na początku podziękował za możliwość spotkania z przywódcami OPEC (Organizacji Ekspertów Ropy Naftowej). Gdy sala wybuchnęła śmiechem, sprostował, że otrzymał zaproszenie od premiera Australii na następny szczyt OPEC. A na koniec, gdy okazało się, że Australia nie należy do tej Organizacji, przeprosił za pomyłkę premiera... Austrii.

Jednym z opisanych w książce pasjonatów jest Nuno Gomes, światowy rekordzista w nurkowaniu głębinowym. Udało mu się zejść na 318,25 m. W rozmowie z Maxem Suskim stwierdza, że równie dobrze człowiek mógłby być zamknięty w sejfie na dwanaście godzin. Przy wypływaniu na powierzchnię trzeba robić przystanki dekompresyjne, trwające nawet 2-3 godziny. To jak siedzieć w zamkniętym pokoju bez książki bez muzyki. Niektórzy mogą bez problemu to wytrzymać, inni nie.
Jednym z przykładów dziwaków są ludzie uprawiający sporty ekstremalne BASE Jumping. Moim zdaniem jest to skrajna głupota. Podczas gdy nawet doborowe jednostki komandosów nie skaczą z wysokości poniżej 600 metrów, adepci BASE stawiają sobie za punkt honoru łamanie tej bariery. Igrają z życiem, gdyż na otwarcie spadochronu i wytracenie szybkości mają zaledwie kilka sekund. Nie trzeba chyba podkreślać, że można przypłacić to życiem? Tragiczny koniec spotkał jednego z nich, 30-letniego Daima Westona, który w 2003 roku oddał swój ostatni skok (udało mu się 1100 razy). Nie odstraszyło to jednak innych śmiałków, wprost przeciwnie, upewnili się w przekonaniu, że warto ryzykować i spełniać swoje marzenia.

Książka "Ekscentrycy, pasjonaci, dziwacy" jest ciekawą lekturą - miejscami zabawną, miejscami przerażającą. Na pewno zmusza do refleksji, pod jej wpływem zaczęłam zastanawiać się nad podłożem niektórych ludzkich zachowań. Jeśli są one tylko dziwne, to pół biedy, ale gdy wiążą się z igraniem ze śmiercią, to moim zdaniem jest w tym coś nienormalnego.

Zamieszczone w niej artykuły są napisane rzeczowo, dlatego można z nich wynieść pewną naukę. Szczególnie z  tych dotyczących zagadnień z fizyki, czyli spadających meteorów czy fenomenu parków rozrywki. Można się dowiedzieć m.in. dlaczego ludzie wolą żyć wśród dzikich zwierząt, kto był pierwowzorem Indiany Jonesa, kto jest najdłużej panującym i zarazem najbogatszym królem czy kim są pastafarianie. Zainteresowanych podobną tematyką zachęcam do przeczytania tej książki. Znakomita zabawa i pogłębienie wiedzy - gwarantowane. Czego chcieć więcej?