Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Kot w butach Religi. Po premierze filmu „Bogowie”

Jerzy Cyngot
Jerzy Cyngot
Że Religa, pierwszy przeszczep, świetny Kot w roli głównej – to już było wiadomo na długo zanim film „Bogowie” wszedł do kin. Nikt nie uprzedzał jednak przed piątkową premierą, że to będzie operacja na otwartym sercu widza.

Kto by się spodziewał grzecznego filmu biograficznego, odkurzania sylwetki wybitnego polskiego kardiochirurga i statycznej lekcji doktora Tulpa – ten się miło rozczaruje. Twórcy filmu wyprowadzają widza z błędu już na początku, nie zostawiając mu zbyt wiele czasu do namysłu ani miejsca na bezpieczny dystans. Krojone bez cenzury ciało świeżego denata w scenie na „dzień dobry” – emocjonalnie musi napocząć widza, no chyba że ktoś sam jest chirurgiem bądź rzeźnikiem. Nie znaczy to jednak, że mamy do czynienia z epatowaniem w stylu filmu „Piła” lub mu podobnych. Autorzy dają jedynie od czasu do czasu mocniej odczuć, że jesteśmy na operacyjnym bloku, gdzie toczy się walka na śmierć i życie, a nie na widowni opery mydlanej któregoś z popularnych seriali o medykach.

Grzechem byłoby jednak przypisać co najlepsze w tym filmie kilku scenom chirurgicznym. Bo to co najmocniejsze to główna postać profesora Religi i wciągająca akcja, co najmniej jak w dramacie, a momentami jak w thrillerze. Za autentyzm, który wlał Kot w odtworzenie tej postaci aktorowi można wybaczyć nawet udział w kilku reklamach. I nie chodzi wcale o to, na ile odzwierciedlił on prawdziwego Religę – zewnętrznie podobieństwo jest uderzające – ale o fakt, że wykreowana postać wyraźnie oddziałuje z ekranu, rozbraja i dominuje. Ładunek bierze się tutaj z kilku cech: zdecydowania, determinacji, gotowości do ryzyka, odwagi wręcz graniczącej z brawurą i dystansu. Krótko mówiąc, mamy do czynienia z typem twardziela, ale nie gliniarza-detektywa z na pęczki pisanych i kręconych ostatnio kryminałów, tylko zwykłego człowieka, który momentami na granicy albo nawet poza dobrem i złem podejmuje ponadludzki szaleńczy wysiłek. Idzie w nieznane, przeciera ścieżki – robi pierwszy w Polsce przeszczep serca. Ale zanim to się uda będą kłody, pasmo klęsk, ludzkie słabości z niewiarą włącznie. Jest w tych wzlotach i upadkach coś z antycznej tragedii. A przy tym jeszcze długa droga pokory, podczas której lekarz początkowo limitujący człowieka do anatomii, uczy się trudnej sztuki dostrzegania w pacjentach czegoś więcej. To chyba najtrudniejsza sztuka w tym przypadku – pogodzić chłodny skalpel rozumu z dopuszczeniem uczuć, pobudzonych przez fakt, że ma się do czynienia z istnieniem ludzkim o wymiarze jednostkowym i niepowtarzalnym.

Czytaj także: Agnieszka Holland o House of Cards: To taki popowy Makbet

Być może takich filmów nam potrzeba w tych czasach, kiedy często się rozlatujemy, nie wiemy do czego dążymy i po co nam to wszystko. Filmów w nieupozowany sposób opowiadających o ludziach z krwi i kości, którzy przez bicie głową w mur i pasmo klęsk dążą uporczywie do celu, upadają, ale potrafią powstać. To niełatwy, ale pozytywny przykład dla naszych małych, ale równie niełatwych narracji życiowych.

Co jeszcze urzeka w tym filmie, a może nie jest słyszalne na pierwsze nadstawienie ucha? Muzyka – znakomita ścieżka Bartosza Chajdeckiego. Kolejny udany współudział w realizacji polskiego filmu młodego kompozytora. Jeśli chodzi o obsadę, to nie tylko pierwszy, ale i drugi plan robi wrażenie. Obok znanych i uznanych – Englert, Zamachowski, Preiss, Opania, Kotys również udane kreacje młodych – Szymon Warszawski, Piotr Głowacki, Rafał Zawierucha. Całość reżysersko poprowadził Łukasz Palkowski.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Jak działają oszuści - fałszywe SMS "od najbliższych"

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na naszemiasto.pl Nasze Miasto