Leczyłeś się w krajach Unii? NFZ zwróci koszty

Pacjent, który jest uprawniony do publicznych świadczeń zdrowotnych w Polsce będzie mógł otrzymać z NFZ zwrot kosztów leczenia w innym państwie UE.

Jednak dotyczy to wyłącznie świadczeń gwarantowanych. Za leczenie chory musi najpierw zapłacić z własnej kieszeni, a po jego zakończeniu dopiero starać się o zwrot uiszczonej kwoty, we właściwym oddziale NFZ dołączając potrzebne dokumenty. Gdy zdarzy się, że świadczenie za granicą będzie droższe, to NFZ zapłaci tylko do kwoty, za jaką opłaca się te świadczenia w Polsce. Jeżeli będzie niższe, to zwrot kosztów będzie taki na jaki opiewa wystawiona faktura.

Niekiedy na leczenie poza granicami kraju trzeba uzyskać zgodę NFZ. Na stronie Rzecznika Praw Pacjenta czytamy, iż "uzależnienie zwrotu kosztów świadczeń opieki zdrowotnej od uzyskania przez pacjenta uprzedniej zgody może dotyczyć wyłącznie świadczeń:
1. które wiążą się z planowaniem w celu zapewnienia wystarczającego i stałego dostępu do zrównoważonego zakresu leczenia wysokiej jakości w danym państwie członkowskim lub dotyczącym konieczności kontroli kosztów i uniknięcia, na ile jest to możliwe, marnotrawstwa zasobów finansowych, technicznych i ludzkich oraz:obejmuje pobyt danego pacjenta w szpitalu przez co najmniej jedną noc, lub występuje konieczność użycia wysoce specjalistycznej i kosztownej infrastruktury medycznej lub aparatury medycznej;
2. obejmuje leczenie stwarzające szczególne ryzyko dla pacjenta lub dla społeczeństwa;
3. jest udzielane przez świadczeniodawcę, który w poszczególnych przypadkach może budzić poważne wątpliwości związane z jakością lub bezpieczeństwem opieki.

Jednocześnie odmowa wydania uprzedniej zgody na uzyskanie świadczeń w innym państwie Unii Europejskiej może nastąpić tylko z następujących przyczyn:
a) w świetle oceny klinicznej istnieje dostateczna pewność, że bezpieczeństwo pacjenta będzie narażone na ryzyko, którego nie można zaakceptować, biorąc pod uwagę potencjalne korzyści dla pacjenta wynikające z planowanej transgranicznej opieki zdrowotnej;
b) istnieje dostateczna pewność, że społeczeństwo zostanie narażone na znaczne zagrożenie bezpieczeństwa w wyniku świadczenia danego rodzaju transgranicznej opieki zdrowotnej;
c) dany rodzaj opieki zdrowotnej jest udzielany przez świadczeniodawcę, który budzi poważne i szczególne wątpliwości związane z poszanowaniem norm i wytycznych dotyczących jakości opieki i bezpieczeństwa pacjentów;
d) opieka zdrowotna może być świadczona na jego terytorium w terminie uzasadnionym przesłankami medycznymi, z uwzględnieniem aktualnego stanu zdrowia i prawdopodobnego przebiegu choroby każdego zainteresowanego pacjenta.".

Utworzone Krajowe Punkty Kontaktowe udzielają pomocy osobom, które skorzystały z leczenia za granicą lub mają je w planie (więcej informacji na ten temat znajdziemy na stronie www.kpk.nfz.gov).

Wejście przepisów w życie spowoduje również przyjazd pacjentów np. zza zachodniej granicy, którzy będą leczyć się w naszych placówkach, bo ceny zabiegów będą tańsze niż w ich krajach.