Legenda polskiej partyzanki - Jan Piwnik

Jan Piwnik urodził się 31 sierpnia 1912 r w rodzinie chłopskiej w Janowicach niedaleko Opatowa. Po maturze wstąpił do do Szkoły Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Ukończył ją w 1933 r. W latach 1935-1939 był funkcjonariuszem policji. Skończył Szkołę Oficerów Policji Państwowej w Mostach Wielkich.

W 1939 r. był dowódcą kompanii w batalionie polowym policji. Został internowany na Węgrzech, ale udało mu się zbiec do Francji, gdzie służył w 4 Pułku Artylerii, aż do klęski Francji. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii. W 1940 r. zgłosił się do służby w Polsce. Był rok 1941, kiedy jako jeden z pierwszych cichociemnych został zrzucony do kraju.
W listopadzie 1941 odbył skok na placówkę " Ugór " położoną 20 km od Skierniewic w Łyszkowicach. Parę miesięcy później dostaje przydział do grupy dywersyjnej " Wachlarz". W lipcu 1942 r. zostaje aresztowany przez Niemców w Zwiahlu, skąd udaje mu się uciec i dostać do Warszawy. 18 stycznia 1943 r. wsławił się brawurową akcją rozbicia więzienia w Pińsku, skąd uwolnił m.in. cichociemnego - Alfreda Paczkowskiego „Wanię”. Za wykonanie tej akcji zostaje odznaczony Virtuti Militari.
Od 4 czerwca szefem Kedywu Okręgu AK Kielce i równocześnie dowódcą „Zgrupowań Partyzanckich AK Ponury". W lipcu zgrupowanie dokonało dywersji na dwa niemieckie pociągi. W 10 dni później Niemcy dokonują odwetu. Zostaje po raz pierwszy spacyfikowana wieś Michniów. Zginęły 204 osoby.

W lutym 1944 r. zostaje przeniesiony na obszar Nowogródzkiego Okręgu AK, gdzie w maju 1944 r. powierzono mu dowództwo VII batalionu 77 pułku piechoty AK. Poległ 16 czerwca 1944 r. pod Jewłaszami nad Niemnem w ataku na niemieckie bunkry. Został pochowany we wsi Wawiórka. Pośmiertnie mianowany do stopnia majora. Odznaczony Virtuti Militari 4 kl. i 5 kl.