Maria Nurowska jest jedną z najbardziej znanych autorek powieści i nowel w Polsce. Zapewne większość z nas czytała (lub przynajmniej słyszała) o takich utworach jak: "Hiszpańskie oczy", "Listy miłości", "Panny i wdowy", "Po tamtej stronie śmierć", "Kontredans", "Postscriptum" i wiele, wiele innych, które musiałabym tu długo wymieniać. "Sprawa Niny S." została przetłumaczona na dwanaście języków (w tym chiński i koreański), a w Niemczech i Francji została bestsellerem.
Jej książki największą popularnością cieszą się wśród kobiet (choć i mężczyźni nie stronią od lektury jej dzieł). Nie należy się wcale temu dziwić, bo one przyciągają. Pozwalają oderwać się od otaczającego hałaśliwego i pędzącego na oślep świata i przenieść się do innego, którego wiele osób szuka.
W książce "Nakarmić wilki" ten inny nieznany świat znajdujemy w Bieszczadach. Te góry od dawna przyciągają do siebie ludzi. W tym miejscu bowiem można odnaleźć ciszę, piękną przyrodę i dzikie zwierzęta oraz przestrzeń dającą poczucie wolności. To tu pewnego dnia zjawia się Katarzyna - główna bohaterka utworu. Przybywa do stacji naukowej, w której są już dwaj mężczyźni: Olgierd i Marcin i zamieszkuje z nimi w domku, który coraz bardziej przypomina ruinę (i nie ma w nim łazienki i ubikacji). Przyjdzie jej tu spędzić w spartańskich warunkach wiele miesięcy.
Jest doktorantką leśnictwa i przyjechała w ten zakątek Polski prowadzić badania do swojej pracy naukowej, którą poświęciła wilkom.
Wilk od zarania dziejów był i jest nadal obecny w kulturze i wierzeniach, szczególnie wśród mieszkańców terenów, na których występuje. Najczęściej przedstawiany jako drapieżca, zabójca i wcielone zło, wzbudzający powszechny lęk wśród innych zwierząt i wśród ludzi. Czasem mówi się i o opiece wilków nad ludźmi (np. w micie o wilczycy i założycielach Rzymu: Romulusie i Remusie). Dostrzegano u wilka niezależność i siłę i często się z nim identyfikowano (przybierając jego imię).
Obserwacja wilków bardzo pociąga Katarzynę. Marzy aby spojrzeć im prosto w oczy, a nie tylko oglądać ich ślady i sylwetki za drzewami. Jest bardzo konsekwentna w realizacji wytyczonych przez siebie celów (choć czasem działa szybko i bezmyślnie, nie licząc się ze zdaniem innych). Po wielu próbach udaje jej się zaobserwować watahę wilków i poznać je z bliska. Każdemu z nich nadaje imię i z każdym dniem czuje, że są one jej bardziej bliskie niż ludzie.
Będąc z ojcem i przyrodnią siostrą na wycieczce we Włoszech wybiera się do klasztoru i prosi św. Franciszka z Asyżu o łaski i wparcie - nie dla siebie - a dla wilków. Modli się tymi słowami: "Kochany święty Franciszku... przyszłam tu do Ciebie, bo… czuję się bardzo samotna wśród ludzi. Nikt mnie nie rozumie, muszę ukrywać swoje uczucia, gdyż uznano by mnie za dziwaczkę, a być może już nawet tak się stało. Chciałabym Cię prosić o opiekę nad Czarnym, nad Waderą, nad Blanką, nad Neo, nad Juniorem i nad Omegą, któremu jakoś nie nadałam imienia… Opiekuj się nimi, święty Franciszku, wyproś u Pana Boga, aby nie wpadły we wnyki i aby nie dosięgła ich kula. Chciałabym, żeby były szczęśliwe, żeby polowały, bo to wytrawni myśliwi i wychowywały młode. I jeszcze spraw, by mogły dożyć wilczej starości."
Z tymi zwierzętami Katarzyna się utożsamia. Jest do nich podobna. Tak jak one jest niepokorna i skupiona na sobie, walczy o to czego zapragnie i złości się gdy ktoś obcy stanie na jej drodze lub gdy coś dzieje się nie po jej myśli. Nawet jej tatuaż "Noli me tangere" (cytat z Ewangelii św. Jana ), który ma na szyi mówi:"Nie zatrzymuj mnie". To motto mówi wiele i trafia w sedno. Jej i wilków nie da się zatrzymać.
Książka Marii Nurowskiej "Nakarmić wilki", to nie tylko opowieść o przyrodzie i dzikich zwierzętach. Znajdziemy tu także charakterystykę mieszkających oraz pracujących na tym terenie osób, poznamy historię rodziny głównej bohaterki oraz napotkanej rodziny czeczeńskiej i zapoznamy się z pracą Katarzyny na uczelni. Poznamy również jej współlokatorów: Olgierda i Marcina i ich wzajemne relacje. Nie zabraknie też wątku miłosnego...
Jak potoczy się dalej ta historia? Co osiągnie Katarzyna i czy znajdzie to czego szuka? Nie zdradzę. To trzeba przeczytać (posłuchać). Powiem jedynie, że samo zakończenie mocno mnie zaskoczyło...
Na koniec zapraszam do spotkania z Marią Nurowską. Posłuchajmy co mówi o swojej książce "Nakarmić wilki".
Maria Nurowska "Nakarmić wilki"
Wydawnictwo: Biblioteka Akustyczna
czyta: Leszek Filipowicz
czas nagrania: 6 godzin, 51 minut
rok wydania 2010
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
