Młodzi Polacy o tym, dlaczego wygodniej jest nie potrafić

Postanowiłam porozmawiać i zapytać. Jak to jest naprawdę i dlaczego wygodniej jest nie potrafić? Czy to już choroba, lenistwo, a może niechęć do samodzielności tkwi jeszcze głębiej?

Joanna licealistka: Kiedyś nawet próbowałam, chciałam zrobić sobie jajecznicę, ale o ile pamiętam wyszła przypalona, przesolona mamałyga - nigdy więcej!

Rafał, uczeń technikum: To chyba normalne, że mama mi robi kanapki do szkoły, w końcu ona robi najlepsze. Zresztą, ja nie będę tracił czasu na takie pierdoły.

Mariusz, student: Pytasz mnie o takie oczywiste rzeczy. Po co ja mam wiedzieć jak ugotować jajka czy zrobić zupę? Teraz jest mama, a potem będzie od tego dziewczyna.

Agnieszka, gimnazjalistka:Zrobienie głupich kanapek do szkoły, to w końcu obowiązek mamy, skoro się o mnie troszczy. To normalne.

Iga, licealistka:
Przyjdzie czas i się nauczę, teraz nie muszę, po prostu szkoda mi na to czasu.

Miłosz, uczeń zawodówki: Wystarczy krzyknąć: mamo, zrób mi coś jeść! I jedzenie samo przychodzi, dla mamy to żaden problem.

Czytaj więcej -->

Kasia, gimnazjalistka: Raz w życiu upiekłam ciasto! Sukces przeogromny, ale niestety nie wyszło, bo zapomniałam dodać proszku do pieczenia…

Piotr, licealista:
Od jedzenia to ja mam sztab ludzi, zresztą chłop do kuchni nie powinien się pchać, to miejsce dla kobiet.

Ola, licealistka: Od kiedy pamiętam, to mama gotowała, robiła kanapki i tak już zostało. To ona szykuje śniadania, obiady, kolacje. Po prostu nie muszę tego robić, ale i nie ciągnie mnie do tego. Co jest fajnego w bawieniu się w kuchni? Zresztą, jak dorosnę, to będę miała prywatną kucharkę, a no i sprzątaczkę, rzecz jasna.

Czy wyręczanie swoich pociech w najprostszych życiowych czynnościach, to prosta droga do zrobienia z nich kalek życiowych? Czekam na Was i w komentarzach pod tekstem liczę na Wasze opinie na temat w/w problemu.