Niepełnosprawni są wśród nas. Jak możemy im pomóc?

Nad zasygnalizowaną wyżej problematyką zastanawiali się dzisiaj w lubelskim hotelu "Victoria" uczestnicy konferencji, podsumowującej projekt "Badania rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi". Projekt był finansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Jego realizatorem była "Europerspektywa". Większość gości stanowili przedstawiciele instytucji pomocy społecznej.

Dorota Gąsior, dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Lublinie, w referacie pt. "Sytuacja prawna rodzin niepełnosprawnych w świetle prawa UE"
zwróciła uwagę na konieczność zmian w systemie polskiego prawa tak, aby było ono w pełni dostosowane do standardów unijnych.

Potrzebne tu są m.in. takie działania jak:
1. Ratyfikowanie przez Polskę Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych
2. Zlikwidowanie fakultatywności świadczeń i poprawa ich wymiernego działania
3. Oddzielenie rehabilitacji dzieci od rehabilitacji dorosłych poprzez wprowadzenie specjalizacji w tym zakresie dla osób mających uprawnienia rehabilitantów
4. Wprowadzenie do Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanego ze środków publicznych obligatoryjnego wsparcia psychologicznego dla rodziców
dzieci niepełnosprawnych od samego początku zdiagnozowania niepełnosprawności
5. Systematyczna waloryzacja wysokości świadczeń socjalnych oraz kryterium dochodowego uprawniającego do ich otrzymywania.
6. Wprowadzenie ustawą możliwości wsparcia również rodziców dzieci niepełnosprawnych, rozpoczynających działalność gospodarczą

Czytaj więcej -->

Konrad Konefał przedstawił wyniki badań dotyczące sytuacji zawodowej osób niepełnosprawnych.

Wynika z nich, że 52 proc. matek, wychowujących niepełnosprawne dzieci, to osoby bezrobotne, zaś u ojców odsetek bezrobocia wynosi 18 proc. Niemalże 90 procent bezrobotnych matek w ogóle nie poszukuje żadnego zatrudnienia, zaś 72 proc. ojców deklaruje aktywne poszukiwanie pracy. Jako przyczynę pozostawania bez pracy bezrobotne matki podają przede wszystkim konieczność sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem (90 proc.) oraz niemożność jej znalezienia. W przypadku ojców analogiczne odsetki wynoszą 19 i 5 proc. Średni czas pozostawania rodziców na bezrobociu wynosi 52 miesiące.
45 proc. kobiet i 25,5 proc. oświadczyło, że musieli zrezygnować z pracy zawodowej z powodu opieki nad dzieckiem. Należy zaznaczyć, że chodzi tu o rodziców statystycznie młodych, gdyż badania dotyczyły osób, wychowujących dzieci do lat siedmiu.

Z dostępnych źródeł wiadomo, że rodziny, wychowujące dziecko niepełnosprawne, są uboższe niż przeciętne rodziny mające na utrzymaniu sprawne potomstwo. Wiąże się to m.in. z wyższymi kosztami utrzymania takiego dziecka (rehabilitacja, niekiedy specjalna dieta) oraz z koniecznością sprawowania osobistej opieki, co jest przeszkodą w aktywności zawodowej rodziców, zwłaszcza matek. Ponadto rodziny niepełnosprawnych nierzadko spotykają się z obojętnością społeczeństwa (pracodawcy, znajomi, sąsiedzi itp.)

Na zakończenie spotkania odbyła się otwarta debata, zarówno referentów, jak
i uczestników. Podnoszono w niej problematykę szeroko zakrojonych działań na rzecz osób niepełnosprawnych, powinności w tej materii odnoszących się zarówno do organów administracji rządowej, samorządowej, jak również organizacji pozarządowych.

Do Wiadomości24 możesz dodać własny tekst, wideo lub zdjęcia. Tylko tu przeczyta Cię milion.