Niepełnosprawny też może pomóc

Program poprawy warunków życia niepełnosprawnych w powiecie mrągowskim opracował Paweł Puzynkiewicz, który od dwóch miesięcy pracuje jako Pełnomocnik Starosty ds. Osób Niepełnosprawnych i reprezentuje ich interesy. – Przejechanie przez Mrągowo jest strasznie trudne dla człowieka na wózku - mówi Paweł Puzynkiewicz. - Wysokie krawężniki, schody i progi na każdym kroku, nierówne chodniki – to są poważne przeszkody, na które zwykli ludzie nie zwracają uwagi.

Jak mówi pełnomocnik, dla kogoś przykutego do wózka takie niewielkie bariery architektoniczne to codzienne, ogromne wyzwanie. Puzynkiewicz dobrze o tym wie, bo sam jeździ na wózku. Ale w przeciwieństwie do wielu innych, którzy po wypadku tracą chęć do życia, on nie tylko normalnie funkcjonuje w naszym społeczeństwie, ale i aktywnie działa, by zmienić los innych niepełnosprawnych. I do tego pracuje jako wolontariusz. - Doszedłem do wniosku, że jeśli można coś zmienić, pomóc komuś - to trzeba działać - mówi. – Nie za wszystko trzeba brać pieniądze.

Opracowany przez Puzynkiewicza program zacznie być wdrażany już w grudniu. Zawiera on szereg działań, w których zaangażowani będą policjanci, ratownicy i ośrodki pomocowe w powiecie. Jednym z pierwszych zadań jakie stawia sobie twórca programu, to zapobieganie niepełnosprawności. W tym celu organizowane będą spotkania w szkołach, gdzie propagowane będzie bezpieczne i zdrowe życie. Będą także szkolenia z zakresu BHP w firmach, w których pracownicy pracują na niebezpiecznych maszynach. Kolejnym obszarem będzie przekonywanie pracodawców, że niepełnosprawni mogą być równie wydajni w pracy co ich pełnosprawni koledzy. Nie zabraknie także terapii, wspólnych spotkań i wspierania się nawzajem.

- Możemy np. organizować wspólne zajęcia sportowe, jak np. mecze – mówi Paweł. – Ale trzeba o tym niepełnosprawnym powiedzieć, dotrzeć do nich.

Program opracowany przez pełnomocnika starosty to pierwsze tego typu działanie w powiecie mrągowskim. Do tej pory osoby niepełnosprawne same starały się dbać o siebie, jeździć na terapie czy uzyskiwać wsparcie z PFRON-u. Teraz to ktoś inny wyciąga do nich pomocną dłoń.