Niepewne losy firmy Nintendo - tak było kiedyś

Założona przez Fusajira Yamauchi w 1889 roku firma, której nazwa oznaczała dosłownie "zostaw szczęście niebu" wydała pierwszy produkt: karty do gry Hanafuda. Były robione ręcznie i można było w nie grać na różne sposoby. Wkrótce stały się bardzo popularne w Japonii.

W 1933 roku firma połączyła się z inną i od tej pory nazywała się Marufuku Company, Ltd. W 1951 roku podzielono ją na Nintendo Playing Card Company oraz Nintendo Karuta Company, Ltd. Karty do gry robiono z plastiku, co uczyniło firmę producentem nr 1 na wschodzie. W 1956 roku wydała licencję na sprzedaż kart z wizerunkami bohaterów bajek Disneya, co przyniosło jej spory zastrzyk gotówki.

Dalsze lata przyniosły nowe pomysły na udziały w innych rynkach. Ówczesny prezes Hiroshi Yamauchi zobaczył mechaniczne ramię używane do gry w karty i postanowił ze sukcesem przełożyć pomysł na rynek w eformi zabawki. Firma poszła za ciosem zadomawiając się na dobre w branży zabawek. Jednymi z popularnych jej produktów okazały się: Ultra Machine - zabawka wyrzucająca piłki baseballowe oraz Chiritory - zdalnie sterowany odkurzacz. Nintendo imało się również innych branż, takich jak przedsiębiorstwo taksówkarskie, sieć love hoteli, sieć telewizyjną. Była nawet przez krótki okres producentem żywności. Jedynie zabawki przetrwały. Reszta zbankrutowała po krótkim czasie. Kiedy forma znalazła się w trudnej sytuacji zarówno na rynku kart do gry oraz zabawek powstawało jej nowe oblicze.

W roku 1975 Nintendo kupił prawa do dystrybucji konsoli Magnavox o nazwie "Odyssey". Okazało się, że gra stała się popularna i szybko postanowiono wyprodukować własne konsole: Color TV Game 6 oraz COLOR TV Game 15. Ich pierwszą grą arcade był "Computer Othello". Wkrótce po niej wydano słynnego "Donkey Konga" wraz z "Radar Scope". W 1977 roku zatrudniono Shigeru Miyamoto, za pomocą którego Nintendo wzniosło się na wyżyny w branży gier wideo.

Wraz z wydaniem w Japonii w 1983 roku ośmiobitowej konsoli Famicom oraz w 1985 jej odpowiednika NES (Nintedo Entertainment System) na Stany Zjednoczone, firma stała się czołowym producentem i dystrybutorem. Powstały wtedy wielkie kolekcje gier, które spowodowały, że każda kolejna wydana konsola była sukcesem. Firma zyskała dużą markę i legendę. Sukces ten został zapieczętowany przez wydanie Game Boy’a w roku 1989 wraz z uzależniającym wszystkich "Tetrisem".

Tradycja sprzedaży niedrogich konsol, by skutecznie rywalizować z innymi producentami była kontynuowana w latach dziewięćdziesiątych. Nintendo wydało w 1991 roku szesnastobitowego Super NES’a (Super Famicom w Japonii). Był to kolejny krok naprzód. Wraz z wydaniem Nintendo 64, powstały takie znane gry jak: "The Legend of Zelda", "Starfox", "Goldeneye" czy "Conker’s Bad Fur Day". Tej samej dekady firma wydała GameCube’a. Po raz pierwszy zastosowano nośniki optyczne zamiast tradycyjnych dla Nintendo kartridży. Jak zwykle konsola była najtańszą w stosunku do konkurujących PlayStation 2 oraz Xboxa. W 2005 roku wydano konsolę Wii z całkiem innym typem kontrolera. Ten bezprzewodowy pilot potrafił wykrywać ruch w trzech wymiarach. W listopadzie 2006 roku Wii ukazał się za 249 dol., co spowodowało wymierne obcięcie zysków ze sprzedaży PS3 i Xboxa 360.

Tego czasu powstała również dwuprocesowa konsola DS z obsługą dwóch ekranów. Posiadała wbudowany mikrofon, moduł WiFi oraz panel dotykowy. Stanowiła swojego rodzaju nową reinkarnację Game Boya’a. W marcu 2006 roku wydana została wersja Lite o konstrukcji w stylu Wii, która odniosła również wielki sukces w sprzedaży (prawie 40 mln sztuk) uderzając w konkurencję.

Historia firmy Nintendo jest długa, zawiła i unikalna. Można w niej zauważyć wiele sukcesów i porażek. Zarządzający nią managerowie szybko uczyli się na popełnionych błędach. Odnoszone sukcesy w przeszłości skutkowały pojawieniem się wniosków, by kontynuować to w przyszłości. Miejmy nadzieję, że firma będzie stale kontynuować swoją politykę niewielkich cen zaawansowanych technologicznie konsol, bo właśnie za to uwielbiają ją fani i gracze.

Źródła: videogames.lovetoknow.com, wikipedia.org