Nowa choroba, patriotyzm

Polski patriotyzm przed wybuchem II wojny światowej ma dla mnie dwojaki wydźwięk, ten pozytywny, jaki i negatywny. Przypomnijmy ilu młodych ludzi broniło naszej ojczyzny, ilu wybrało się na pewną śmierć. Nie sądzę, by dzisiaj Polacy chcieli ginąć za kraj. Druga, negatywna strona medalu to postawa wielu przedwojennych polityków, którzy na wieść o rozpoczynającej się wojnie po prostu uciekli.

Po zakończeniu niemieckiej okupacji, w Polsce rozpoczęła się nowa okupacja - tym razem sowiecka, trwająca aż do 1989 roku. Przez ten okres czasu komuniści zwalczali pojęcie polskiego patriotyzmu. Od 1945 roku musieliśmy wielbić naszych oraz radzieckich "towarzyszy" i cały ustrój polityczny.

Upadek komunizmu, spowodował, iż na początku lat 90. XX wieku zachłysnęliśmy się wszystkim tym, co pochodzi z Europy Zachodniej i USA. Proste rozumowanie, że to co "zachodnie" to dobre i luksusowe istnieje po dzień dzisiejszy. Rozwój mediów i reklamy w Polsce, doprowadził do praktycznej likwidacji pojęcia polski patriota.

Polska jest krajem demokratycznym i wolnym od ponad 20 lat, przez ten czas w Europie rozwijała się globalizacja i integracja europejska. Niektóre państwa, czując zagrożenie dla swojej odrębności, przyjęły różne postawy względem wspomnianych procesów. Przykładem może być Litwa, gdzie postawa ta nabrała charakteru nacjonalistycznego. Pamiętajmy jednak, iż nacjonalizm nie jest dobrym rozwiązaniem i ma działanie patologiczne. Litwini są negatywnie nastawieni do tego co obce, czyli nielitewskie. Swój patriotyzm pielęgnują poprzez używanie i naukę rodzimego języka, wracanie do nierosyjskiego nazewnictwa ulic i poszukiwanie narodowych korzeni. Kolejnym przykładem nieprawidłowego patriotyzmu mogą być Rosjanie, dla których patriotą jest ten kto pobije nigeryjskiego studenta mieszkającego w Moskwie. Odbudowa patriotyzmu jest zjawiskiem pozytywnym, oczywiście nie każdy kraj podąża dobrą drogą, czego przykładem są nasi wschodni sąsiedzi.

Co zatem robią Polacy? Niewiele. Sytuacja pogorszyła się jeszcze bardziej po katastrofie smoleńskiej, kiedy to małe grupki pseudo obrońców Krzyża pod Pałacem Prezydenckim ogłosiły się polskimi patriotami. W tym momencie obraz Polaka - patrioty został całkowicie zniekształcony. Co o tych obrazach mogła powiedzieć młodzież? Kim dla młodego Polaka jest patriota? Opętaną lub opętanym człowiekiem, bijącym się ze strażnikiem miejskim? My sami jesteśmy winni za to, iż w naszym państwie nie ma prawdziwych patriotów. Dzisiaj za patriotów uważają się m.in. "stadionowi" bandyci, słuchacze słusznego radia z Torunia oraz grupki Młodzieży Wszechpolskiej. Ci osobnicy pogubili się w byciu polskim patriotą.

Sądzę, że prawidłowe wzorce chciał przekazać śp. prezydent Lech Kaczyński. Przyjął on łagodną i nowoczesną wersję patriotyzmu. Sprawie łączył wartości narodowe z chrześcijańskimi. Jego postawa nie miała charakteru nacjonalistycznego. Prezydent był człowiekiem otwartym, bo prawdziwy patriota pamięta także o innych. W przypadku Lecha Kaczyńskiego, mam tu na myśli współpracę z innymi państwami. Uważam, że Prezydent chciał wpłynąć szczególnie na wspomnianą Litwę, gdzie ofiarami nacjonalizmu była polska mniejszość. Jednak patriotyzm w wydaniu Kaczyńskiego miał naprawdę rozległy wymiar, czego najlepszym dowodem była coroczna defilada wojskowa w stolicy. Przeciwnicy twierdzili, iż to barbarzyński pokaz siły i strata pieniędzy. Ciekawe jak na takie słowa zareagowaliby Francuzi, kochający defilady wojskowe?

W patriotyzmie nie chodzi o to, by wyrzucać z kraju Wietnamczyków, czy pobić kibiców zagranicznej drużyny piłkarskiej, tu chodzi o przestrzeganie pewnych wartości. Dlatego bądźmy patriotami i szanujmy siebie nawzajem...