Obraza uczuć religijnych, a obraza uczuć ludzkich

Jako narzędzie egzekucji, krzyż nie powinien być więc uznawany za symbol wzniosłych odczuć, a tym bardziej wyznania. Symbolem chrześcijaństwa jest niewątpliwie to narzędzie męczeńskiej śmierci wielu ludzi, ale z umieszczonym na nim wyobrażeniem postaci ukrzyżowanego Jezusa, założyciela jednego z wyznań. Bezczeszczenie tylko takiego symbolu wyznaniowego może być uważane za obrażanie uczuć religijnych. Umieszczenie czegokolwiek na samym krzyżu, np genitaliów, nie powinno być uważane za obrazę jakichkolwiek uczuć. Może jedynie rodzić niechętne odczucia estetyczne. Nieuzasadniony był więc protest wobec tego zdarzenia artystycznego urażonych nim katolików.

Natomiast bezczeszczenie symboli upamiętniających ludzkie tragedie jest niewątpliwie obrazą uczuć ludzkich. Symbole takie, jak np. pomnik w Jedwabnem, ale także w innych miejsca zbrodni, mają sprzyjać zachowaniu pamięci o zamordowanych i być przestrzeżeniem dla nas wszystkich. Z takimi symbolami wiążą się ludzkie tragedie. Wspomnienia o osobach już nieistniejących. W nieludzki sposób zerwane więzi rodzinne i społeczne. Nie ma przy ty znaczenia narodowość, czy wyznanie ofiar. Te już bowiem nie żyją, ale ich rodziny czy pobratymcy mają prawo do godnego ich upamiętnienia. Nikt więc nie powinien takich symboli profanować.

Szacunku dla symboli upamiętniających zamordowanych czy tylko zmarłych powinny przestrzegać wszystkie narody, czy społeczności wyznaniowe. W tym także Polacy, bez względu na wyznanie. Staramy się przecież o poszanowanie praw naszych rodaków poza granicami Polski. W tym także miejsc służących pamięci o nich, kiedy odeszli na zawsze. Zdecydowanego potępienia wymagają więc akty ksenofobicznej wrogości wobec innych narodowości, innych wyznań i symboli związanych z ich, bywa tragiczną, śmiercią. Ma tu niewątpliwie zastosowanie słuszna zasada – nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.