Opera Krakowska: Dwie historie - jeden taniec premiera

Twórcą choreografii jest Jacek Tyski, kostiumy i scenografię przygotowała Anna Sekuła, a za reżyserię światła odpowiadał Dariusz Pawelec. Tańczyli: Giulia Bellotti, Agnieszka Chlebowska, Martyna
Dobosz,
Mizuki
Kurosawa,
Katarzyna Sanocka, Maki Sekuzu, Clara Ushizaka, Leonardo Cusinato, Robert Kędziński, Maciej
Pluskowski, Dzmitry Prokharau, Takafumi Tamagawai Yauheni Yatskevich

Spektakl emanował niezwykłą energią. Muzycy i tancerze wykreowali magiczną atmosferę, a sama muzyka dawała pole tancerzom do żywiołowej radości tańca. Powstała taneczno - muzyczna współczesna opowieść o losie nastolatków wchodzących w dorosłość Publiczność nagrodziła artystów długą owacją, a niedzielny spektakl (30.10.) przerywany był brawami.

Nieczęsto się zdarza aby na scenie inspiracją dla choreografa była muzyka jazzowa. Jeszcze rzadziej, by balet tańczył do dźwięków gitary basowej. A tak właśnie jest w tym przedstawieniu. Jeśli dodać, że tancerzom towarzyszą na instrumentach twórcy tej muzyki w osobach Piotra Orzechowskiego (głośnego Pianohooligana) w pierwszej części i Krzysztofa Ścierańskiego (najlepsza gitara basowa w Polsce) w drugiej, to spodziewać się możemy zdarzenia intrygującego i wyjątkowego.

Krzysztof Ścierański (ur. 1954) jest prawie rówieśnikiem Opery Krakowskiej. Jego bratem jest Paweł Ścieranski gitarzysta a syn Marcin perkusitą.

Choreografię do spektaklu stworzył Jacek Tyski, znany ze swych prac dla Polskiego Baletu Narodowego, gdzie do tej pory tańczy także jako solista. Dwie odmienne w stylach narracje muzyczne obu kompozytorów spiął klamrą tańca na ten sam temat, według tego samego scenariusza, tego samego „przebiegu wypadków” emocjonalnych. Jakie obrazy wykreował? Jaki efekt zyskuje wzajemna inspiracja artystów ciała w ruchu i artystów instrumentów?

Przedstawienie opowiada językiem tańca o problemach życia codziennego. Bohaterowie zderzają się z szeregiem podjętych przez siebie dobrych i mniej dobrych decyzji. Miłość, zdrada, zazdrość i odrzucenie są dla nich nie lada wyzwaniem, lecz mimo wszystko próbują postępować tak, aby życie toczyło się dalej, szukając kolorowych chwil i szczęścia między sobą.

Recenzenci napisali

Fragmenty recenzji: „W nowym spektaklu najciekawszy wydaje się pomysł (z inspiracji dyrektora Bogusława Nowaka)
na wykorzystanie wykonywanej na żywo muzyki improwizowanej, autorstwa pianisty Piotra Orzechowskiego i gitarzysty Krzysztofa Ścierańskiego. To zresztą wpisuje się szerzej w aktualne zjawisko polegające na coraz częstszym wkraczaniu jazzu w filharmoniczne i operowe progi. Przestaje on być traktowany w tych miejscach po macoszemu, stając się częścią głównego nurtu.

Pomysł spektaklu jest prosty, oparty na luźnej miłosnej historii ze szczęśliwym zakończeniem, w której obserwujemy zdradę, walkę o akceptację i próbę ponownego ułożenia rzeczywistości. Nie jest to spektakl narracyjny, ale jak tłumaczy Jacek Tyski fizykalny. Ciekawym rozwiązaniem jest też rezygnacja z tradycyjnej sceny pudełkowej i
wprowadzenie widowni na proscenium i w kulisy”. Mateusz Borkowski, „Dziennik Polski”, 31.10.2016

Uwagę przyciągała jedność grupy w scenach zbiorowych oraz świetne, dopracowane solówki poszczególnych tancerzy

Całemu Zespołowi należą się wielkie brawa. Tym większe, że każdy ich ruch i gest był pod bacznym obstrzałem publiczności, umieszczonej wyjątkowo na scenie, w bliskiej odległości od miejsca akcji. (...) Zderzenie takich dwóch muzycznych światów, zatańczonych na dwa skrajnie emocjonalne sposoby było ciekawym pomysłem, dzięki któremu
realizatorom udało się zbudować tajemnicę i chłód w akcie pierwszym, rozproszone energią i ciepłem części drugiej. To dobry pomysł, zwłaszcza, że zamysłem było pokazanie tych samych uczuć i sytuacji na dwa różne sposoby”. Anna kańska Małachowska portal Nascenie.pl