OPINIE: Odmiana czyli w tył zwrot?

Jeden z kandydatów pokazał się jednak na typowym wyborczym zgromadzeniu, aby zademonstrować kolejny raz swoja "odmianę".

Odmiana ta, odmieniana przez wszystkie przypadki, dotknęła mocą swoją kandydata na prezydenta RP, Jarosława Kaczyńskiego. Moc odmiany objawiła się głównie w czułych słowach do Rosjan, oraz w haśle wyborczym. Hasło - Najważniejsza jest Polska - zdumiewa mnie swą genialną i odkrywczą prostotą na każdym słupie ogłoszeniowym w drodze na bazar, gdzie zaopatruję się nieodmiennie w jarzyny wszelkie. Do tej pory bardzo ważne bywały np. Gruzja i Egipt - każde z typowymi dla siebie możliwościami rozrywkowymi, zależnymi od rodzaju uzbrojenia, lub rozległości plaż nadmorskich.

Wprowadzanie w życie ważności Polski zaczęło się jednak na serio: odmieniony kandydat, otoczony lasem flag państwowych i podbudowany okrzykami „ratuj nas ratuj” - postanowił uratować swój nowy image i wiec wyborczy hard zamienił na wersję light. Nie nadużywając i tym razem mównicy, łaskawie oznajmił poparcie dla borykających się z powodzią. Ponieważ trudno z trybuny, do tłumu, gawędzić tonem dobrotliwego ojczulka przy nocnej lampce, a podniesienie głosu może jednak wywołać odruch bezwarunkowy, demonstrowany niejednokrotnie już od czasu palenia kukły Wałęsy - kandydat po wygłoszeniu poparcia wybył był z wiecu, zostawiając wielbicieli we własnym sosie.

Obserwując poczynania sprytnego komitetu wyborczego PiS i samego "odmieńca" muszę stwierdzić, że nie wierzę ani przez moment w tę słynną odmianę, zmianę i przemianę.
Oznaczałaby ona w praktyce odwrócenie się plecami do wypracowanej idei IV RP i wszelkich związanych z tym poczynań. Poczynania zaś były niebagatelne: objęcie wbrew deklaracjom premierostwa przy bracie-prezydencie, zawarcie, a potem zerwanie koalicji a LPR i Samoobroną - wszystko dla objęcia pełni władzy i zaprowadzenie IV RP, przy pomocy "ziobryzacji" prawa, IPN-u i rozstawiania po kątach "onych".

Allora - jak mawiają mieszkańcy Italii: czy - mając za plecami poparcie Rydzyka, biskupów i twardych wyborców; czy - mając przy sobie kamarylę czekająca na swoje miejsce obok wodza pod żyrandolem; czy - czując za plecami poparcie sfanatyzowanego tłumu, można im wszystkim
nakazać odwrócić tego kota (pardon, to nie złośliwość, a porzekadło) ogonem? Czy można zdradzić własne ideały i tyle lat wytężonej pracy nad ich realizacją? Czy można zrezygnować na serio z dekomunizacji, którą się zachłystują zastępy wiernych zwolenników? Czy można im wszystkim powiedzieć, że IPN to nie jest akurat to, co tygrysy lubiły najbardziej? Czy można tłumowi na wiecu wyborczym wykrzyczeć w twarz, że dzielenie społeczeństwa na „nas” i „onych” było błędem ideologicznym wodza? Co mają ze sobą zrobić, i w którą stronę mają iść teraz sieroty po IV RP?

Oczywiście - nic nie zrobią i nigdzie nie pójdą: wierzą bowiem niezachwianie, że Jarosław zwycięży i wszystko wróci do normy; byle, póki co, za dużo nie gadał, bo się może zapędzić.
Najważniejsze - zdobyć władzę. Pod żyrandolem maska nie będzie potrzebna, a na dywanie do nominacji staną najwierniejsi pretorianie, gotowi realizować idee Jarosława, który już będzie mógł mówić wszystko, co powiedzieć zechce.

Wiara w prawdziwość odmiany wodza musiałaby oznaczać przekreślenie przez wiernych zwolenników i współpracowników dotychczasowej kariery i przyznanie, że „co było, a nie jest, nie pisze się rejestr”. Niestety, pewne rzeczy są wpisane na trwałe i nawet Pan Bóg tego nie odmieni, bo, "Różnica między Bogiem a historykami, polega głównie na tym, że Bóg nie może zmieniać przeszłości." (-) Butler.