Orędzie - wrażenia na gorąco

Co zawierało orędzie? Padły dane liczbowe zaczerpnięte z doniesień międzynarodowych instytucji, padły porównania odnoszące te liczby do analogicznych okresów niezwykłej prosperity kraju w latach 2006-2007.

Dał pan prezydent niedwuznacznie do zrozumienia, że było dobrze, kiedy rządził PiS. Za obecnego rządu jest źle, a będzie jeszcze gorzej. Wystąpienie, któremu przysłuchiwali się z niezwykłą uwagą członkowie rządu, przerywane było wielokrotnie gromkimi oklaskami opozycji.

Zadał pan prezydent pod adresem rządu fundamentalne pytania o sposoby wyjścia z recesji, sformułowane tak, aby jasne stały się dla obywateli zakusy, mające na celu poprawienie deficytu budżetowego ich kosztem (podniesienie podatków?, podniesienie składki rentowej?). Ponieważ "demokracja wymaga prawdy" (cyt. z pamięci), zaapelował pan prezydent do rządu o odpowiedź na pytanie, co rząd zamierza w obliczu stagnacji, a nawet recesji uczynić.

Zaapelował pan prezydent do rządu o współpracę z opozycją, oferując swój współudział w tworzeniu programu odnowy polskiej gospodarki oraz przypomniał, że cały świat dotknięty recesją pompuje w gospodarkę gotówkę, co należałoby robić również w Polsce (np. wobec słabnących wpływów z podatków - np. podatek VAT obniżyć).

Przemawiał pan prezydent jako prezydent oraz jako obywatel, uświadamiając nam wszystkim, że żyjemy w kraju staczającym się w przepaść. Oraz, że tylko sposoby lansowane przez opozycję dają szansę na wyjście z recesji i zmniejszenie bezrobocia.

Wniosek obywatelki słuchającej orędzia: za rządów PiS było lepiej i rząd powinien ratować kraj przystając na współpracę z opozycją. Na warunkach opozycji i pana prezydenta, stojącego twardo po jej stronie.