PiS na powrót stał się partią frustratów

Kurczowe trzymanie się martyrologii przez polityków coś jeszcze znaczącej partii jest żałosne. Walka o nagrobkowe fotki w fotelach poselskich i krzyż przed siedzibą prezydencką, spiskowe teorie i żal do Donalda Tuska roztrwania kapitał zbity podczas kampanii wyborczej.

Ugrupowanie Kaczyńskiego mogłoby odreagować stratę swojej kadry i przegraną w jakimś cichym zakątku, na rekolekcjach. Czyniąc - przy akompaniamencie prawicowych bulwarówek - ze swojej żałoby widowisko publiczne ludzie Kaczyńskiego dają społeczeństwu sygnał bezradności.

Atakującemu się już nie współczuje, więc kredyt zaufania do Kaczyńskiego jest na wyczerpaniu.
Prawdziwe powody frustracji pozostają w tle. Nie wyciąga ich potężne stado zwycięzców, żeby nie potwierdzać zarzutu o monopol władzy. Niknąca w oczach grupka intelektualistów skupiona wokół Kaczyńskiego zwyczajnie się ich wstydzi. PiS przegrał swoje czwarte wybory i stracił strategiczne miejsca w państwie na wiele lat. Nie ma pola manewru, jakie ma Platforma, która może jeszcze długo zwodzić polskie społeczeństwo. A będąc umocniona w mediach publicznych zadyryguje chórem zgodnych opinii.

Lepiej żeby dotarło do Kaczyńskiego, że co najmniej połowa Polaków oczekuje szybkiego uformowania konstruktywnej opozycji patrzącej bacznie rządzącym na ręce. Zostawmy bez żalu przeszłość i przejęte przez drugą partię stanowiska. Na nich świat się nie kończy.