Pod numerem 112 nie można było uzyskać pomocy

Nasza przyjaciółka mieszkająca poza granicami Polski, podczas rozmowy telefonicznej straciła przytomność.

Zadzwoniłam pod nr 112 i zgłosiłam całą zaistniałą sytuację. Prosiłam dyżurnego o pomoc. Niestety, nie otrzymałam jej.

Dyżurny mający tej nocy służbę nie potrafił mi pomóc. Nie umiał, ponieważ stwierdził, że nie zna ani języka ani numeru telefonu, pod który mogłabym zadzwonić. Podziękowałam za rozmowę i dodałam, że poradzę sobie bez niego. Dręczyło mnie pytanie, jak pomóc osobie z "wirtualnego świata", nie znając telefonu alarmowego w Hamburgu ani języka?

Pomyślałam, że zaryzykuję. Zadzwoniłam pod numer telefonu Polizeikommissariat 44 w Hamburgu. Nie rozumiałam, co do mnie mówili. Jedyne, co mogłam zrozumieć, to słowo adres. Przeliterowałam imię i nazwisko, a także adres osoby potrzebującej pomocy. Po zakończeniu prosiłam Boga, by tylko poważnie potraktowali to, co powiedziałam. Po około pół godziny dowiaduję się od Beatki, że rozmawia z Benią. Powiedziała że, obudził ją dzwonek do drzwi. Zdziwił ją widok policji i lekarza. Prawdopodobnie Bernadeta mogła być nieprzytomna przez około godzinę. Jestem szczęśliwa z tego powodu, że wszystko dobrze się skończyło.

Po zaistniałej sytuacji nasuwa mi się milion pytań... Do kogo mamy się zgłaszać i dzwonić, jeśli ktoś potrzebuje pomocy poza granicami kraju? Jestem w Polsce, a w Hamburgu ktoś potrzebuje pomocy! Co robić? Dlaczego połączenie z policją poza granicą Polski musi być tak drogie? Jesteśmy skazani na bezsilność? Nikt o tym nie pomyślał? Przecież jeszcze nieraz może przydarzyć się podobna sytuacja.

Zadaję sobie pytanie. Czy numer 112 jest numerem alarmowym? A może to numer bezradny? Czy dyżurni obsługujący numer 112 są kompetentni? Czy mają odpowiednie przeszkolenie? Co robi operator odbierający połączenie?

Do kogo się zwrócić, gdy twój przyjaciel jest daleko stąd i nagle potrzebuje pomocy?