Podsumowanie rundy jesiennej Ekstraklasy. Drużyny z miejsc 9-12

12. Arka Gdynia

Statystyka:12 miejsce przy 3 zwycięstwach 6 remisach i 8 porażkach.
Mecze w Gdyni były najnudniejsze dla fanów, gdyż na tym stadionie padło tylko jedenaście bramek; co ciekawe najwięcej goli padło na stadionie drużyny, która ma taki sam bilans ogólny jak Arka, czyli Korony. Arka u siebie wygrała tylko raz. Co ciekawe, więcej punktów zdobyła na wyjeździe (8) niż u siebie (7). Arka odzyskała aż 4 punkty po 75 minutach gry. Strzeliła dwa gole bezpośrednio po rzutach rożnych, nie potrafiła natomiast wykorzystać atutu gry głową i zdobyła tylko jednego gola w ten sposób. Schemat taktyczny: 4-4-2.

Analiza: Marek Chojnacki (0-0-3), który utrzymał gdynian w lidze, rozpoczął sezon, jednak po 3 porażkach musiał odejść. Zastąpił go Dariusz Pasieka(3-6-5), który trenerskie nauki pobierał w Niemczech. Jak pokazał sezon, była to zmiana na plus gdyż żółto-niebiescy momentami prezentowali ciekawy futbol grając z pressingiem, krótką wymianą podań.

W dużej mierze mecze Arkowców były nastawione na walkę o każdy metr boiska a nie na strzelanie goli. Po pierwszym meczu i spodziewanej porażce 0:1 z Wisłą, w kolejnych 2 miesiącach - wrześniu i październiku Arka przegrała tylko raz z Polonią Bytom na wyjeździe, notując przy tym serie 3 zwycięstw i 4 remisów. Końcówka rundy już nie była tak dobra, gdyż Arka zremisowała 2 mecze i przegrała 3, więc pozostaje w serii 5 meczy bez wygranej.

Ciężko jest wskazać jakiś wybitny mecz, czy też sromotną porażkę Arki w tej rundzie. Na słowa pochwały zasługuje świetnie broniący Andrzej Bledzewski. Uratował on wiele punktów w tej rundzie dla Arki; jak na kapitana przystało dobrze prezentował się Bartosz Ława, który szarpał do przodu przy każdej akcji ofensywnej, a najgroźniejszym ogniwem w ataku był Przemysław Trytko i kiedy nie grał bardzo go brakowało w drużynie.

Mateusz Siebert pokazał, że wiele się nauczył w szkółce francuskiego Metz i może grać jeszcze lepiej. Niepotrzebnie wystawiani byli obcokrajowcy Lubomir Lubenow, Tadas Labukas oraz Stojko Sakalijew, którzy zdobyli raptem 1 gola i zaliczyli 2 asysty i w niczym nie są lepsi od polskich piłkarzy.

Zdecydowanie więcej obiecywano sobie w Gdyni po Marcinie Wachowiczu czy Filipie Burkhardtcie. Arka ma kilku wiekowych piłkarzy, którzy powoli odchodzą w zapomnienie, jak Tomasz Sokołowski II , Bartosz Karwan, Dariusz Ulanowski , Grzegorz Niciński i kolejna runda będzie dla większości z nich ostatnią w Ekstraklasie.

11. Piast Gliwice

Statystyka: 11 pozycja 4 zwycięstwa 4 remisy i 9 porażek.
Drugi po Koronie najgorszy wynik jeśli chodzi o gole stracone aż 29 i podobnie jak Kielczanie 5 miejsce jeśli chodzi o bramki zdobyte. Piast miał wielkie problemy na wyjazdach, przegrywając aż sześciokrotnie, co też jest najgorszym obok Polonii Warszawa i Odry Wodzisław wynikiem w tej statystyce.

Piastowi definitywnie zabrakło koncentracji w końcówkach bo aż 6 punktów uciekło w ten sposób. Fatalnie także było kiedy rywale mieli stały fragment gry, aż siedem straconych goli; to po Polonii Warszawa najgorszy wynik w lidze, a sześć straconych po strzałach głową to też słaby wynik. Jeden pozytyw to dwa gole zdobyte po rzutach wolnych pośrednich. Schemat taktyczny: 4-5-1.

Analiza: Przeciętna runda dla drużyny ze Śląska ,jednak co ważne, jest to pierwszy klub patrząc od dołu tabeli, który nie dokonał zmiany na stanowisku szkoleniowca. Waldemar Fornalak (4-4-9) mógł spać spokojnie mimo, że klub wcale nie notuje świetnych rezultatów. Jednak zważając na możliwości finansowo-sportowe obecna pozycja nie jest złym wynikiem. Piast po dwóch porażkach z Lechem i Ruchem odniósł 3 zwycięstwa pod rząd, co jest wynikiem godnym odnotowania gdyż nie zdarza to się często tej drużynie. Jednak dwa z tych zwycięstw były nad Zagłębiem 4:1 w najlepszym meczu rundy, oraz Odrą czyli outsiderami ligi.

Zaskakujące na pewno są zwycięstwa nad GKS oraz Polonią Warszawa. Piast nie miał już tak szczelnej defensywy jak w poprzednim sezonie, gdzie świetnie bronił Grzegorz Kasprzik dlatego strata 29 goli to słaby wynik. Najbardziej spektakularna porażka to 0:4 z Polonią Bytom. Piastunki starały się jak mogły, jednak kilka naprawdę dobrych ofensywnych pomysłów to za mało jeśli się chce znaczyć w lidze coś więcej. Bardzo duża schematyczność w atakach i brak lidera środkowej formacji to najbardziej raziło w oczy w meczach z udziałem gliwiczan. Piast jest w serii 8 meczów bez wygranej.

Zawodnikiem najczęściej wchodzącym z ławki i to w całej lidze, był napastnik Roman Maciejak, któremu udało się w ten sposób wystąpić w aż 15 meczach. Natomiast, jeśli chodzi o obcokrajowców to w Piaście wystąpił tylko jeden Lumír Sedláček.

Wiodącą postacią pozostał Kamil Glik ,obrońca, który szlify piłkarskie zdobywał przez pewien czas w głębokich rezerwach Realu Madryt. Jednak zdarzyło mu się kilka fatalnych błędów, które zakończyły się bramką dla rywali.

Paweł Gamla liderował w środku pola i była to jego najlepsza runda w karierze, okraszona pięknym golem nominowanym nawet do bramki roku wg Canal+. Niestety, jest to już wiekowy zawodnik.

Wyróżnić należy młodych zdolnych Jakuba Smektałę, oraz Kamila Wilczka, którzy powinni poczynić postępy w kolejnej rundzie. Pewnym punktem jak grał, był też zdobywca 5 goli Sebastian Olszar. Przyzwoicie grali Maciej Michniewicz, Mariusz Muszalik, Jakub Biskup oraz Sławomir Szary.

Natomiast fatalna to była runda dla niegdyś dobrego ligowca Damiana Seweryna, który zagrał tylko jeden mecz, oraz dla bramkarzy Jakuba Szmatuły oraz Rafała Kwapisz; dlatego pozyskanie jeszcze w trakcie rundy doświadczonego Macieja Nalepy może okazać się dobrym ruchem.
10. Jagiellonia Białystok

Statystyka: 10 pozycja 6 zwycięstw 8 remisów i 3 porażki. Tylko 10 pozycja jest spowodowana -10 punktami jakie klubowi odjęto za udział w procederze korupcyjnym. Gdyby nie to drużyna znalazłaby się na 6-tej pozycji w lidze. Jaga grała bardzo dobrze u siebie 6-2-1 i słabiutko na wyjeździe 0-6-2.

Przegrać tylko 2 razy na wyjeździe to przecież dobry wynik, lecz Jagiellonia nie odniosła zwycięstwa na obcym terenie już od 31 spotkań czyli od 2 sezonów! Jak tak dalej pójdzie, to piłkarze zapiszą się w księdze rekordów Guinessa. Jaga potrafiła trzykrotnie zdobyć gola po rzutach rożnych. Jednak już po rzutach wolnych pośrednich, czy po strzałach z dystansu ta sztuka nie udała się w tej rundzie. Jagę należy pochwalić za znakomitą statystykę: zero straconych goli po strzałach głową. Schemat taktyczny: 4-4-2

Analiza: Jagiellonia rozpoczęła sezon od mocnego uderzenia, bo już po 4 kolejkach odrobiła 10 ujemnych punktów, które klub otrzymał za udział w procederze korupcyjnym. Jednak piłkarze chyba zbyt szybko uwierzyli, że w prosty sposób uda im się uniknąc degradacji.
Zanotowali wspaniałą serię 6 gier bez straty gola, choć w 4 meczach padł wynik 0:0. Seria skończyła się blamażem w Chorzowie gdzie Jagiellonia poległa 2:5.

"Żubry", jak już wspomniałem, nie potrafili ograć nikogo na wyjeździe. Najlepszym wynikiem tej rundy było domowe zwycięstwo nad Legią 2:0. Im dłużej trwała runda, tym gra wyglądała coraz gorzej, widać było jak ważny był dla trenera szczególnie start zmagań.
Kluczowymi piłkarzami Jagiellonii byli Tomasz Frankowski (8 goli) oraz Kamil Grosicki (3 gole). Można powiedzieć, że byli najgroźniejszym duetem atakujących w lidze obok Andrzeja Niedzilana i Artura Sobiecha.

Frankowski dzięki swojemu doświadczeniu boiskowemu, sprytowi i cwaniactwu rozbijał obronę, a Grosicki dzięki niesamowitej szybkości siał popłoch w szykach defensywy gości. Trudno uwierzyć, że Legia oddała go tak lekką ręką, ale patrząc na historię Roberta Lewandowskiego widać, że w stolicy brakuje ludzi z wyobraźnią.

Frankowski udowodnił, że ma silną psychikę, pokonując bramkarza przeciwników aż 5 razy po przerwie. Jednak na tym nie koniec silnych stron klubu. Jaga ma niesamowicie mocną pomoc z wiodącym playmakerem w Ekstraklasie Brazylijczyku Bruno, a także świetnym w odbiorze, defensywnym pomocniku, także z kraju kawy Hermesie, oraz ciekawym skrzydłowym, Dariuszu Jareckim.

Dzięki bardzo dobrej grze w obronie, w której wiodącymi postaciami są tu kolejni obcokrajowcy Andrius Skerla, Pavol Staňo, Thiago, Alexis, a także Polak Igor Lewczuk, świetną serie zanotował młodziutki bramkarz Sandomierski z 555 minutami bez straty gola, czyli w 6 meczach zachował czyste konto.

Dobrymi jokerami w talii byli Remigiusz Jezierski oraz Marco Reich. Duże możliwości jeśli chodzi o wybór są też na pozycji bramkarza, gdzie występują młodzi Rafał Gikiewicz, Grzegorz Sandomierski oraz doświadczony Grzegorz Szamotulski. To bardzo perspektywiczna drużyna, która ciągle czyni postępy w grze. Główna w tym zasługa trenera Michała Probierza, który przepracował całą rundę i jego pozycja w klubie jest niezagrożona.

Kto zawiódł? Na pewno Vahan Gevorgyan, który nie potrafił przebić się do pierwszego składu i nie zdobył gola. Tylko 6 razy i 334 minuty zagrał utalentowany obrońca Krzysztof Król, niewiele więcej kontuzjowany Paweł Zawistowski. Jagiellonia miała największy udział zawodników zagranicznych - ponad 50 proc!
9. Cracovia Kraków

Statystyka: 9 pozycja 5 zwycięstw 5 remisów i 7 porażek. Cracovia strzeliła tylko trzynaście goli co obok Polonii Warszawa i Odry Wodzisław jest najgorszym wynikiem w lidze. Szczególnie tragicznie wyglądało to na wyjazdach, gdzie krakowianie ustrzelili tylko trzy gole, ale z drugiej strony stracili tylko siedem co jest ex quo drugim obok Wisły Kraków i Lechii Gdańsk wynikiem w lidze. Cracovia nie miała pomysłu jak sforsować obronę przeciwnika po rzutach rożnych i nie zdobyła ani jednej bramki w ten sposób. Za to straciła aż sześć po stałych fragmentach. Plusem są dwa gole zdobyte po rzutach wolnych pośrednich. Schemat taktyczny: 4-3-3.

Analiza: Cracovia rozpoczęła sezon z trenerem Arturem Płatkiem (0-0-2) i po pierwszych dwóch kolejkach można było śmiało sądzić, że jest to jedna z najgorszych drużyn w lidze. Porażki 0:2 ze Śląskiem i totalny blamaż z Lechią u siebie, czyli w Sosnowcu 2:6 zakończył współpracę krakowskiego klubu z tym szkoleniowcem.

Wtedy prezes Filipiak w końcu sięgnął po odpowiedniego trenera, którym jest Orest Lenczyk (5-5-5) i już w pierwszym meczu Craxa zanotowała sensacyjny wynik 0:0 remisując na wyjeździe z Legią, a w kolejnej rundzie sprawiła jeszcze większą sensację pokonując mocnego Lecha 1:0.

Wydawać by się mogło, że wszystko zostało poukładane w mgnieniu oka, jednak tak się nie stało. Cracovia dalej raziła nieporadnością i przez okres 2 miesięcy (września i października) nie potrafiła wygrać w lidze doznając 4 remisów i 4 porażek. Jednak w końcu przyszło przebudzenie i praca szkoleniowca zaczęły przynosić efekty. Kolejne 4 zwycięstwa to wynik którego nikt się nie spodziewał, z najlepszym rezultatem tej rundy zwycięstwem z rywalem zza miedzy czyli Wisłą 1:0 liczonym jako wyjazdowe pierwsze od 50 lat. Niewątpliwie wpływ na poczynania Cracovii miał fakt, że wszystkie mecze domowe rozgrywała w Sosnowcu, a poczynania piłkarzy śledziło średnio zaledwie 500 fanów.

Wraz z przyjściem Lenczyka do klubu zawitali Radosław Matusiak oraz Michał Goliński obaj piłkarze z wielkim potencjałem na miarę reprezentacji narodowej, którzy już w tej rundzie okazali się mocnymi punktami Cracovii, a w następnej będą zapewne jeszcze lepsi. Poza wpadkami na początku rundy dobrze spisywał się bramkarz Marcin Cabaj, obrońca Łukasz Derbich, pomocnik Mateusz Klich, a przede wszystkim zabłysnął Mariusz Sacha, zdobywca 4 goli przed którym rysuje się ciekawa przyszłość.

Zdecydowanie więcej spodziewano się po Pawle Sasinie, powoływanym na wyrost do kadry Piotrze Polczaku, Łukaszu Mierzejewskim, a także liderze drużyny z poprzedniego sezonu, Dariuszu Pawlusińskim. Wielkim pechowcem był Bartosz Ślusarski, który rundę miał z głowy przez ciężką kontuzję. Cracovia była jedyną drużyną, która nie wystawiła żadnego obcokrajowca.