Poezja w kamienicy - wiersze Romana Brandstaettera

Roman Brandstaetter urodził się 3 stycznia 1906 roku w Tarnowie, w inteligenckiej i religijnej rodzinie żydowskiej, z której przejął umiłowanie Biblii i zainteresowania literackie. Ukończył szkołę powszechną oraz Gimnazjum Męskie im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie, a egzamin dojrzałości zdał w 1924 r., w Krakowie. Tam też studiował filozofię i filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Spośród wielu miejsc świata, w których bywał, jest kilka takich miast, które stanowią jakby kolejne przystanki na drodze jego duchowego i literackiego rozwoju. W Tarnowie wchodził w świat literatury, w Jerozolimie rozpoczął się proces jego nawrócenia (1944), w Rzymie przyjął chrzest i ożenił się z Reginą Wiktor (1946). W Zakopanem jego pobyt trwał dziesięć lat (1951-1960) i zaowocował godnością Honorowego Obywatela tego miasta. Główną stacją życia pisarza był Poznań, ale udawał się stąd chętnie do Asyżu, który stał się jego przystanią duchową i miejscem kontemplacji. Zmarł 28 września 1987 i pochowany jest na cmentarzu poznańskim na Miłostowie.

Brandstaetter był wybitnym pisarzem, poetą, dramatopisarzem, tłumaczem, doskonałym znawcą Pisma Świętego. Jego dzieła zachwycają literackim kunsztem, ogromną wiedzą, głęboką mądrością i wiarą. Potwierdza to największa powieść jego życia, tetralogia „Jezus z Nazarethu”. Jest to dzieło wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju. Niezwykle piękne są też pozostałe jego książki jak np. Krąg biblijny, Pieśń o moim Chrystusie, Hymny Maryjne, Kroniki Assyżu, Księga modlitw dawnych i nowych. Wielkie ludzkie problemy opisał w przeszło 20 dramatach, a zwłaszcza w nagrodzonych (Milczenie, Dzień gniewu). Pisarz otrzymał wiele odznaczeń państwowych i regionalnych, nagród zagranicznych (m.in. prestiżową nagrodę Herdera za rok 1986) i krajowych (m.in. nagrodę im. W. Pietrzaka za całokształt twórczości literackiej). Ceniony w świecie, a stale za mało znany i uznawany w Polsce.

Jerzy Zelnik – znany, ceniony i lubiany aktor teatralny i filmowy. Wydział Aktorski warszawskiej PWST ukończył w 1968 roku . Będąc na drugim roku studiów zagrał główną rolę Ramzesa XIII w filmie J. Kawalerowicza "Faraon". Po studiach pracował w Teatrze Starym w Krakowie (1968-1970), gdzie spotkał się z takimi reżyserami jak Zygmunt Hubner, Jerzy Jarocki i Konrad Swinarski. W 1970 roku wrócił do Warszawy i związał się z Teatrem Dramatycznym. Występował na scenach wielu teatrów w Polsce. Zagrał w ponad 70 filmach fabularnych. Związany
z warszawskim Teatrem Powszechnym od 1992 do lutego 2005 roku, czyli do objęcia funkcji dyrektora artystycznego Teatru Nowego w Łodzi, którą aktualnie pełni.