Polska, Francja, urzędnicy i "załatwianie"

W Kurierze Szczecińskim, na stronie czterdziestej, w artykule pt. "Zabrakło im Prezydenta" między innymi czytamy: "Załatwianie formalności, których trzeba było dopełnić, żeby rodzice dostali ten medal, (chodzi o medal przyznawany za długoletnie pożycie małżeństwom z 50-letnim stażem) trwało w naszym przypadku 9 miesięcy.

Dodam od siebie - aby otrzymać emeryturę, też musiałem załatwiać formalności. Musiałem zebrać zaświadczenia ze wszystkich miejsc pracy i dostarczyć je do ZUS. O jednym zakładzie, gdzie pracowałem na pół etatu, przypominałem sobie po upływie ok. roku. Zaświadczenie doniosłem. ZUS naliczył podwyższenie emerytury z tego tytułu. Ale - od daty dostarczenia zaświadczenia.

Co ma piernik do wiatraka? Co ma Francja do przyznawania medali za staż małżeński i do przyznawania emerytury w Polsce? Otóż ma! Pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy byłem piękny i młody, dotarła do mnie wieść od mojego brata, że jego teść otrzymał - w dewizach - emeryturę z Francji. Teść ów był emigrantem przebywającym, przez ileś lat (nie wiem ile) we Francji, gdzie pracował - zdaję się - w kopalni. Przed osiągnięciem wieku emerytalnego powrócił do ojczystej Polski.

Przypomiała mi się ta scena sprzed lat. No i wydedukowałem sobie, porównując powyższe przypadki, że ten oto starszy człowiek nie musiał załatwiać sobie emerytury. Po prostu - przyszedł określony prawem czas i urzędnicy - zgodnie z tym prawem - ją mu przyznali i wysłali do innego kraju. Wypełnili swoją powinność, wysyłając należne świadczenie bez żadnego "załatwiania".

Czy w naszych urzędach obywatele nie mają swoich kartotek w których powinny być zarejestrowane wydarzenia i wynikające z nich Państwowe świadczenia?

Życzę wszystkim młodym, aby doczekali w Polsce czasów, kiedy - po nadejściu określonego prawem czasu - otrzymają wszystkie, należne im medale i emerytury. Żeby nie musieli niczego załatwiać.