"Przez park na bosaka"

Komedia romantyczna w reżyserii Tomasza Szafrańskiego, z muzyką Adama Sztaby, oparta na scenariuszu Neila Simona przedstawia niby banalną historię, ale dobitnie ukazującą, że mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus. W narzeczeństwie zawsze łatwo o kompromis, szczególnie jak się ze sobą nie mieszka, za to po ślubie... Tu właśnie zaczynają się schody.

Młode małżeństwo wprowadza się do swojego nowego, wspólnego mieszkanka. Corie to zwariowana, pełna optymizmu, miłości i spontaniczności osoba, która może nawet aż za bardzo tryska nadmiarem energii. Paul natomiast bardziej twardo stąpa po ziemi, jako prawnik przyzwyczajony jest do spokoju, uporządkowania i trzymania w każdej chwili fasonu. Dla małżonki jest w stanie wytrzymać wszystko: przeciekający sufit, łazienkę bez wanny, sypialnię z jednoosobowym łóżkiem, a w ostateczności potrafi się też pierwszy raz w życiu upić, zdjąć marynarkę i przejść się na spacer po parku na bosaka w samym środku zimy. Corie i Paul tworzą zgrany duet, a dzięki różnicy ich charakterów przyjemnie się ogląda łudząco podobnych do nas samych nowożeńców.

Życie małżonków urozmaicają: pan instalator - złota rączka, bez którego nic by w domu nie działało, przekomiczna mama Corie - Ethel, a także romansujący z nią pan Velasco, zabawny sąsiad młodej pary. Wszystkie postacie są barwne, wyraziste, wesołe i spontaniczne. Wystrój mieszkania przypomina lata 60-te, a nowojorski klimat i adekwatne kostiumy sprawiają, że sztuka nabiera smaku rodem ze starych filmów Woody’ego Allena. Choć Neil Simon wystawił swoją sztukę w 1963 roku to od tamtej pory ta pełna humoru komedia romantyczna, pomimo upływu czasu, nie straciła na aktualności. To prawdziwy relaks dla ciała i ducha, który warto przeżyć będąc w Warszawie.