Rudzki Rocznik Muzealny 2008

Rocznik przypomina wyglądem porządną książkę, większego niż dotychczas formatu i jest pokaźny objętościowo, co takim maniakom jak my, zapowiada "pożywną" lekturę. Nie twierdzimy, że obecne wydawnictwo jest lepsze czy gorsze od poprzednich, jest w każdym bądź razie inne.

Rzecz jednak nie w formie ale w treści, na którą składa się 18 publikacji aż 15 autorów, w
większości z Rudy Śląskiej. Dwie publikacje Małgorzaty Kaganiec dotyczą dziejów znaku (ponoć określenie herb nie jest najszczęśliwsze) miejskiego oraz pieczęci dawnych gmin wchodzących obecnie w ustrojową tkankę Rudy Śląskiej.

Również dwa artykuły popełnił doskonale zapowiadający się młody historyk, Przemysław Noparlik. W jednym próbuje rekonstruować przebieg granic dawnych Kochlowic, w drugim omawia wnikliwie architekturę i wystrój wnętrza kochłowickiego kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej.

Jeśli już o architekturze mowa, to w samą porę przychodzi opracowanie Krzysztofa Gołąba o rudzkiej cegielni z 1817 roku, której resztki oglądane jeszcze obecnie w Rudzie Południowej, niebawem w znacznej części znikną pod zabudową nowego centrum handlowego.

Inne publikacje także zasługują na wysoką ocenę, zwłaszcza ogłoszony po raz pierwszy
drukiem przez Barnarda Szczecha Urbarz Nowej Wsi z 1785 roku.

Piszemy o tym z pewną dumą, bo maczaliśmy w tym zbożnym dziele palce. Rewalacją jest przedstawiona przez Zdzislawa Sobieraja mapa Rudy z 1822 roku, zawierająca zupelnie nieznane oikonomy.

Całość zamykają jak zwykle bibliografie wydawnictw zwartych i ciągłych zestawione przez Aleksandrę Czyż i Krystiana Gałuszkę oraz kronika wydarzeń 2008 roku, zebrana przez Elżbietę Kinel. Niech mam wybaczą autorzy pozostałych opracowań, których objętość notatki nie pozwala wymienić - są znakomite.

Bernard Szczech zdradza, że jego zamiarem jest "uaktualnienie" kolejnych tomów rocznika, tak żeby po odrobieniu czasowych "zaległości" ukazywał sie on w roku, którego dotyczy.

Współautor artykułu:

• Barbara Podgórska