Tak działa demokracja

Kropiwnicki odszedłby sam za kilka miesięcy. Komuś jednak chciało się wydać fortunę na referendum, żeby władzę w mieście mógł objąć komisarz z PO. Polityczni przeciwnicy prezydenta popadli w tę samą krytykowaną przesadę, przez którą w cięzkich czasach kryzysu Łódź zaciągnęła olbrzymie kredyty. Do urn powędrował - zawsze czujny i zmobilizowany - elektorat SLD. Łatwiej się głosuje przeciwko komuś, niż za kimś, jakąś wizją i programem.

Na Ukrainie kandydatka z tego samego sortu, co słońce Peru nuciła perfekcyjnie peerową śpiewkę do czasu, aż naród nie otrzeźwiał spoliczkowany wszystkimi konsekwencjami życia na kredyt. Nie pomogły etniczne walory uczesania, wytrzesz oczu imitujący szczerość i dziesiątki zabiegów wizerunkowych. W warunkach nieco stabilniejszej demokracji Julia Tymoszenko nie zasiądzie w fotelu prezydenckim. Ale co z tego. Banda sterująca każdym jej gestem, jak manipuluje się lalką, rozdrapała wszystko, co przywłaszczyć było można. Jako wzorowi lobbyści uzależnili Ukrainę od kredytodawców, a najlepsze kąski sprywatyzowali za bezcen. Reformy strukturalne nietknięte, orientacja proimprtowa, ziemia leży odłogiem, bo nie ma właściciela - otoczenie pani premier zainteresowane jest surowcami. Nikt z nich nie myślał o przyszłości narodu, który podzielił się na - zarządzającą surowcami w miejsce państwa - grupkę miliarderów i miliony biedaków.

My i tak będziemy preferować miłe dla ucha i oka kłamstwa i zawodzenia. Dla emigrantów zarobkujących w Anglii bardziej liczy się monotonny wizerunek Polski w mediach, z których wiedzę na temat świata czerpią ich pracodawcy, aniżeli real-politik. Potrzeba aprobaty i zaufania ma pierwszeństwo przed rozsądkiem do czasu, aż nie spustoszeją portfele, jak stało się na Ukrainie. Cokolwiek, obrońcy ładu kreowanego przez PR, by nie mówili rzeczywistość jest taka, jaka jest.