Upór czy konsekwencja - czyli znowu o kozie

O kozach i ich kozim charakterze można bajdurzyć w nieskończoność. Te sympatyczne zwierzaki już nie raz dostarczyły dowodów, że w ich uporze jest jednak coś na rzeczy. Skoro więc tak twardo trzymają się wytyczonej linii postępowania, może
więc nie jest to bezmyślny, kozi upór, ale konsekwentne dążenie do osiągnięcia założonego celu? Wiadomo powszechnie, że kozy są zwierzętami inteligentnymi, więc ich upieranie się przy swoich racjach musi mieć jakieś logiczne podłoże. Tylko jakie? No właśnie...

Koza Aldona

Pewnej ślicznej, młodej kózce, pełnej wdzięku i tupetu,
Zachciało się zjeść kawioru oraz mielonych kotletów.
Więc ta młoda, sprytna koza, nie zważając na kłopoty,
Wyruszyła szukać tego, co na ogół jedzą koty.

Szuka, biega, rozpytuje. Nawet poszła do apteki,
Lecz ku jej rozczarowaniu, tam sprzedają tylko leki.
Ale koza jest uparta. Wymyśliła bowiem sobie,
Że przysmaki i tak znajdzie - choćby miała skończyć w grobie.

Wreszcie inne stare kozy, obserwując, co się dzieje,
Dały kózce pewną radę - przywracając jej nadzieję:
- Trzeba chyba spytać kota, co w spiżarni wciąż buszuje.

On kawioru i kotletów pewnie ci nie pożałuje.

I tak problem młodej kozy został wreszcie rozwiązany.
Koza zjadła pyszny kawior. Kotu przyszło zjeść banany.
Morał z bajki prosty płynie, że w uporze trwać wypada.
Ze spiżarni kot się wyniósł. Koza po nim resztki zjada.

Jak widać - każda koza wie co robi, gdy tkwi konsekwentnie w swoim kozim uporze. I my - ludzie - od owej przysłowiowej kozy w jakiś szczególny sposób się nie różnimy, a nawet czasami tkwiąc po same uszy we własnym uporze bijemy kozę na głowę.