Uroczystość Matki Boskiej Gromnicznej, pamiątka pogańska

Drugiego lutego w Kościele Katolickim obchodzone jest święto Ofiarowania Pańskiego obchodzone na pamiątkę ofiarowania Syna Bożego w Świątyni Jerozolimskiej. Czterdzieści dni wcześniej świętowaliśmy Boże Narodzenie. Wielu z nas uważa obrzezanie z ofiarowaniem za to samo. Tymczasem według Prawa Żydowskiego kobieta po „okresie oczyszczenia”(trwającego ok. 40 dni) obowiązana była wybrać się z mężem i pierworodnym synem do Świątyni, aby ofiarować dziecko Najwyższemu. Dodatkowo rodzice byli zmuszeni wykupić dziecko za parę synogarlic lub dwa gołąbki. Dlatego dawniej święto to było znane pod nazwą Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Zaś na pamiątkę wcześniejszego obrzezania Pana Jezusa obchodzimy Uroczystość Bożej Rodzicielki Maryi, wypadającą 1 stycznia – czyli 8 dni po Narodzeniu Pańskim.
Jak wiemy z czytanej tego dnia Ewangelii, Józef z Maryją przynieśli do niej swojego pierworodnego Syna, aby poprzez ofiarowanie go w Świątyni, wypełnić ustalone przed wiekami Prawo. W Świątyni przebywał sprawiedliwy i pobożny człowiek imieniem Symeon. Miał obiecane, że nie umrze, dopóki jego oczy nie ujrzą Syna Bożego. Kiedy Rodzice zgodnie z Prawem Żydowskim, chcieli dokonać aktu obrzezania, on wziął Dzieciątko na ręce oznajmiając: „Oto światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”.
Wydawać by się nam mogło, że zwyczaj święcenia tego dnia gromnic pochodzi właśnie z tego fragmentu. Tymczasem nie każdy z nas wie, że tradycję tą przejęliśmy właściwie od pogan. Gdybyśmy wybrali się do kościoła katolickiego w jakimś innym zakątku tego świata(może z wyjątkiem świątyń polonijnych), moglibyśmy przeżyć rozczarowanie. Tak naprawdę przypadające tego dnia święto Matki Boskiej Gromniczej znane jest w naszym kraju i kilku ościennych.
Według pogańskich wierzeń ludowych gromnicę należało zapalić i postawić w oknie podczas burzy, chrześcijanie dodali do tego zwyczaju wymiar mistyczny mówiący, że za wstawiennictwem Matki Bożej Gromnicznej zabezpieczone zostanie dane obejście i dom przed bijącymi piorunami. Dodatkowo gromnicę wkładano w ręce umierającego, aby szedł za jej światłem, zapalano ją podczas chrztu i komunii, jak też podczas czuwania przy zmarłym.