Walentynki, czyli kto tak naprawdę świętuje?

Coraz częściej słyszy się, że walentynki to święto komercyjne, przesadzone, przesłodzone i już niesmaczne. No i co? I pstro. Rok rocznie sytuacja jak powyżej.

W Stanach Zjednoczonych ludzie wysyłają tego dnia ogromne ilości kartek, liścików do wszystkich, których darzą sympatią, którym chcą powiedzieć „hej, fajnie, że jesteś”. To miłe, niezobowiązujące, optymistyczne. Czy jednak wymiar jaki przybrało to święto w naszym kraju również napawa optymizmem?

Wychodząc na ulicę 14 lutego dostrzegamy przytulające się, trzymające za rączki pary, dookoła aura miłości, ale czy to już wszystko? Co z samotnymi, tego dnia bardziej niż kiedykolwiek? Silniej niż zwykle odnoszą wrażenie, że wszyscy poza nimi kogoś mają. Wielu z nich jest ciężko, szczególnie tym, których status nie wynika z ich własnego wyboru. Są więc romantycznie zakochani, są płaczący w poduszkę i są wreszcie zacierający ręce ludzie interesu.

Wprowadzają nas w świąteczny nastrój tuż po Nowym Roku, atakują z plakatów, gazet, wyciągają chciwe ręce z telewizyjnych ekranów.
Jaki zatem to wszystko ma sens? Czy zakochani zbiednieliby, gdyby zabrakło hucznie obchodzonych w kraju walentynek? Podejrzewam, że nikt nie obraziłby się, gdyby dostał romantyczny wierszyk od drugiej połówki w jakikolwiek inny dzień w roku, tak bez okazji. Ba! To by chyba było nawet większym, bardziej pamiętnym wydarzeniem. Zakochani dzień w dzień mogą, a nawet powinni okazywać sobie czułość, wyznawać miłość. Niech obnoszą się swoim szczęściem obejmując na ulicy. Czy jednak muszą napędzać machinę cukrowo-pudrowego święta?

Kochamy przecież nie tylko w lutym, ale i w sierpniu, kwietniu, a nawet w ponurym listopadzie. Producenci walentynkowych gadżetów świętują zaś tylko z okazji 14 lutego. Do kogo bardziej więc należy ten dzień? Jeśli mimo wszystko chcemy by nadal to było święto zakochanych, nie dajmy się zwariować. Nie popadajmy w Walentynkowy szał zakupów rzeczy banalnych, komercyjnych pierdółek. Pamiętajmy, że uczucie to coś, co nie jest zależne od kartki w kalendarzu. Nie zapomnijmy też o tych, którzy nie mają z kim się nim podzielić. W wigilię Bożego Narodzenia zostawiamy puste nakrycie dla niespodziewanego gościa, nauczmy się dzielić odrobiną dobroci z tymi, o których nie ma kto zadbać.

A tak w ogóle, fajnie, że jesteś!