Wiele w ciągu tego roku się zmieniło...

To miejsce, tak naprawdę nie istnieje. I choć mówi o sprawach rzeczywistych, które się stały to jednak jest ono umiejscowione w innej, wirtualnej rzeczywistości, gdzie czas w przeciwieństwie do nas, jest tylko dodatkiem i nie ma nad nim władzy. Cóż za paranoja... bowiem niektórym to miejsce pozwala jednocześnie ukształtować sobie przyszłość, tę prawdziwą i rzeczywistą. Jak jest w moim przypadku?

Przeszłość...

Niepewność, strach, stres... te i inne odczucia towarzyszyły mi kiedy przesyłałem do moderacji pierwszy tekst. Rzuciłem się od razu na wielką wodę, traktował on bowiem o "tolerancji". Trudno się nie domyślić, że został zwrócony. I bardzo dobrze się stało. Pół roku. Tyle czasu potrzebowałem aby ponownie wysłać ten tekst do moderacji i udało się.

Każdy z nas ma do spełnienia swego rodzaju misję. Tutaj misją jest dziennikarstwo obywatelskie, pisanie o tym, co dzieje się tuż obok nas. Wszyscy, którzy piszemy do tej gazety internetowej, wypełniamy tę misję, krocząc jednak zupełnie innymi drogami. Zawsze z wielkim podziwem czytam teksty tych, którzy rzeczywiście, tak do końca piszą o tym, co się dzieje obok nas. Jednocześnie stawiam sobie pytania: na czym polega moje dziennikarstwo obywatelskie? Czy ja w ogóle jestem dziennikarzem obywatelskim?

Dziś znam na nie odpowiedź. Moje pisanie polega na dążeniu do wypełnienia misji tego portalu jedną z bocznych dróg. Dróg na które mało kto się zapuszcza, bowiem wiele tam tornad, trzęsień ziemi, huraganów. Gwiazdy i planety są na wyciągnięcie ręki, a sama ścieżka pokryta jest tysiącami map. Znalazłem tu swoje miejsce z czego jestem bardzo dumny.

Teraźniejszość i przyszłość...

Dopiero przede mną Himalaje mojego życia, jednak już teraz stoję przed ogromną górą zwaną maturą. Wiem, że gdy ją pokonam, to będzie mi zasłaniać to, co było, zmuszając do patrzenia w przyszłość. I na tę przyszłość mam plany, które będę starał się realizować. Z pewnością nie raz się jeszcze potknę i upadnę, ale nie po to dano mi siłę, abym z niej nie korzystał. Wstanę i pójdę dalej. I choć płynie we mnie góralska krew, to ciągle codziennie od nowa uczę się pokory do gór zwanych życiem. Jeżeli tylko będę miał możliwość, to będę swoje plany realizować. Niestety będzie się to wiązało z długą rozłąką z tym portalem i z Wami. A co będzie potem? Zobaczymy...