Wielkie gwiazdy na Off Festivalu

Organizatorzy tegorocznego Off'a, jak co roku zresztą, przygotowali kilka rewelacyjnych i niezwykle ważnych występów. Kolejność chronologiczna.

1. Spritualized. Drugi dzień festiwalu, piątek. Na głównej scenie w nocy wystąpi zespół o długiej tradycji i fantastycznej opinii. I nie sposób kręcić nosem na wieść o kolejnych pochlebstwach, bo ci faceci (w tym momencie zespół zdominowany jest przez mężczyzn) wiedzą doskonale, co grać i jak grać, żeby było dobrze. Muzycy Spiritualized zaczynali wiele, wiele lat temu w Spacemen 3, część z członków zespołu zasiliła szeregi The Verve, Echo and The Bunnymen, współpracowała z Massive Attack czy liderką Cocteau Twins, Elizabeth Fraser. To się nazywa śmietanka. Od początku swojej kariery grali niepokornie i technicznie bez zarzutu, eksperymentowali, mieszali, łamali granice i pokazywali nowe drogi. To w Spacemen 3 pojawiały się pionierskie dla shoegaze'u dźwięki, a oba zespoły dały przykład na to, jak powinien brzmieć dobry alternatywny zespół. Żadnego miauczenia. Solidne, bogate, a do tego dowcipne granie. Jak będzie w Mysłowicach? Nie wątpię, że wyśmienicie.

2. The National. Przyznaję, że wieść o tym, że ktoś w Polsce pomyślał o ich sprowadzeniu, i że udało się ostatecznie tego dokonać, zwaliła mnie z nóg i przez długi czas przywoływała bezwiedny uśmiech na moją twarz. To moim zdaniem zespół absolutny, doskonały, nieprzeciętny, etc etc etc. Mają na swoim koncie cztery studyjne albumy, których ładunek emocjonalny, muzyczne walory, doskonałe teksty (proste i piękne) wywołują gęsią skórkę. A do tego nieprzeciętne kompozycje. W The National jest wszystko - jest magiczny, niebiański, ozdobny post-rock, są przepiękne skrzypce, ciekawe partie gitarowe i cudowny, niski wokal Matta Berningera. Na tym koncercie nie będzie przegranych - uroda ich muzyki zadziała. Kładę na tym swój znak jakości.

3. Wire. Właściwie trudno coś pisać o Wire, to starzy wyjadacze, tuzy, gwiazdy, wciąż istniejąca legenda i kamień milowy muzyki. Wszyscy, którym bliskie są klimaty post-, znają Wire chociażby dzięki jednej płycie - "Pink Flag". To konieczność, oczywistość, banał. Zaskakująca, niedawna zmiana w line-upie przyniosła nam ten ostatni, niedzielny występ, na którym po prostu trzeba być. I wielbiciele bardziej tanecznego grania spod znaku Gang of Four, i post-hardcorowych czy post-punkowych elementów, a nawet ci, którzy wolą rocka pod bardziej przystępną, popowo-piosenkową przykrywką, znajdą tu coś dla siebie. Po takim wydarzeniu można będzie opuścić Mysłowice spokojnie.

4. Mark Kozelek. Kiedyś znany z zespołu Red House Painters, którego muzyka niemalże zabijała nieprawdopodobnym stężeniem melancholii, smutku i piękna. W połączeniu z poetyckimi tekstami i niezwykłym głosem Marka kompozycje Red House Painters nie miały sobie równych w songwriterskim, slow-core'owym (sad-core'owym jak wolą inni) światku muzycznym. Później Mark Kozelek zaczął grać sam, pod własnym nazwiskiem (lub znany jako Sun Kill Moon), współpracuje z wielkimi artystami (Low, Bonnie Prince Billy czy Oldham) i okazało się, że w pojedynkę idzie mu niezgorsza. Płyty wciąż są smutne i niezwykle urodziwe. Mark Kozelek polubił ostatnimi czasy koncertowanie, wydaje także swoje albumy nagrane na żywo. Jeśli nie słyszeliście, a macie ochotę się przekonać, co prawdopodobnie w niedzielę wydarzy się w Mysłowicach, to świetny sposób. Będzie znakomicie, zobaczycie.