Wychowanie patriotyczne, ale co zrobić z dziadkiem?

Program wychowania patriotycznego jest inicjatywą posła Gosiewskiego, który w 2001 r. podbił dla PiS Kielecczyznę i od tej pory wykazuje się swoją aktywnością na tym terenie. A to dworzec kolejowy, a to zamiana historycznych zaszłości na Św. Krzyżu, a to wreszcie - szkolnictwo. Bo młodzież trzeba wychować patriotycznie, co nie ulega watpliwości. Ale wedle najnowszej interpretacji historii – tej wygładzonej na potrzeby ideologii partii rządzących i kościoła katolickiego tak nam dopomóż Bóg.

Co ma jednak zrobić młodzież z tak szlachetną wiedzą oraz jak w praktyce wykazać swój patriotyzm? Nikt im do kościoła chodzić nie zabrania, prześladowani przez SB nie są, w podziemiu co najwyżej oglądają pornosy, wszystko inne odbywa się jawnie. Pozostaje już tylko jedno - zlustrować wedle prawideł sztuki własną rodzinę.

Bo niby co robili dziadkowie w niesłusznych czasach? Dla komuny pracowali na chlebek, niektórych komuna odznaczała za zasługi, do organizacji wielu należeli, niektórzy w szkołach komunistycznych nauczycielami byli, nie mowiąc już o dyplomach i doktoratach...

Co mają młodzi, patriotyczne wychowani ludzie zrobić z takimi dziadkami?

Tu widzę kilka możliwości: a) zamówić u proboszcza anatemę, odcinając się całkowicie, b) wywiesić powiększone podobizny, niech sąsiedzi wiedzą, kto za płotem siedzi, c) zaprawiać bieluniem pospolitym kaszkę dla kochanego dziadunia aż do naturalnej śmierci, d) w przypadkach skrajnych, samemu sobie strzelić w łeb.

Pozostaje jeszcze sposób wypróbowany przez dzielnego, ideowego Pawkę Morozowa - donieść gdzie trzeba, a oni już zrobią z tym dziadkiem co trzeba.

Cokolwiek młody człowiek uczyni dla oczyszczenia rodziny z haniebnej przeszłości niesłusznego dziadka, powinien potem odwołać się do miłosierdzia bożego o wybaczenie. Dziadkom, sobie i... nauczycielom wyczyszczonej historii.