Za wszelką cenę zabić tę miłość

W rzeczywistości jednak, paradoksalnie robimy niemal wszystko, by jak najszybciej przegonić tę miłość. Brzmi to nieprawdopodobnie? A jednak, tak właśnie jest...

Każdy z nas przyzna, iż trudno o jakiekolwiek, wspanialsze uczucie, niż to, które towarzyszy stanowi, jakim jest zakochanie. Możemy nie jeść, nie spać, a w brzuchu fruwają nam stada motyli. Piękniejemy w oczach, szczuplejemy przypadkiem i bez wyrzeczeń, a uśmiechu na twarzy nic nie jest w stanie nam zmazać. Okropna rzeczywistość za oknem staje się najcudowniejszym rajem.

Wbrew tym wszystkim zaletom, które towarzyszą zakochaniu, jakoś nie chcemy, aby stan ten trwał wiecznie, ba, nawet nie chcemy, by się on przedłużał. Wręcz przeciwnie, kobiety, bo o nich właśnie mowa, chciałyby, w telegraficznym skrócie, oświadczyn, welonu oraz gromadki dzieci. W zasadzie robimy wszystko, by kwiatki zamienić na pieluchy. Zamiast rozkoszować się romantycznymi chwilami, większość nas skrupulatnie obmyśla plan, jakby go tu usidlić.

Oczywiście nie w tym rzecz, by okres narzeczeństwa przedłużać w nieskończoność, ale zbyt rzadko umiemy cieszyć się tym, co właśnie przeżywamy. A ten dar jest niezbędny, aby czar tych miłosnych początków wnieść w mający trwać latami związek. Chodzi o to , że im więcej romantycznych wspomnień będzie łączyć dwoje ludzi, tym trudniej będzie ich rozdzielić, a upragniona wieczna miłość okaże się skarbem na wyciągnięcie ręki.

Musimy pamiętać, iż pierwszy etap miłości, to prawdziwy festiwal atutów, zalet i wdzięków. Należy pozwolić, by mężczyzna, jak najdłużej o nas zabiegał. Tak naprawdę, to przecież my rozdajemy karty. A im więcej mężczyzna włoży wysiłku w to, aby nas zdobyć, tym trudniej będzie mu ze swej zdobyczy zrezygnować. I tak, zgodnie z naszym planem, z myśliwego stanie się ofiarą.