Najłatwiej zawrzeć przyjaźń w latach młodzieńczych i wtedy też najłatwiej ją stracić. Przyjaźń to wprawdzie wspaniały dar, ale także układ wymagający wzajemnej pomocy. W układzie tym bardzo dużą rolę odgrywa zrozumienie, jak również dyspozycyjność stałego zainteresowania drugiego człowieka. Poza radością, którą niesie, bardzo często wymaga rezygnowania z własnej wygody.
Jeśli kogoś na to nie stać, ten nie będzie umiał być dla drugiego człowieka przyjacielem i nie można wtedy liczyć na przyjaźń z jego strony. Życie bez przyjaciół jest bardzo trudne. Człowiek bardzo często zdany jest na samotność we własnym otoczeniu. Często nie wychodzi to na dobre. Przyjaciel to ktoś niezawodny. To właśnie jemu możemy się zwierzyć, zaufać. To ktoś kto nas nie zdradzi, nie zawiedzie, doda sił. To właśnie przyjaciel powie kiedy trzeba: "wierzę, że tego dokonasz, bo znam twoje możliwości". Życzliwie oceni nas i nasze postępowanie.
Często patrzymy na siebie przez pryzmat własnych kompleksów i urazów. Nieraz widzimy się oczyma uwielbianej nas matki lub przesadnie surowego nauczyciela. Bez obiektywnej i wiarygodnej informacji, uwag o tym, jak nas widzą inni, nie zdołamy zmienić na lepsze ani naszej postawy, ani stylu bycia. Na to potrzeba perspektywy.
Rzeźbiarz odrywa się co chwilę od bryły, aby ocenić ją z odległości kilku kroków. Człowiek sam od siebie nie oderwie się. Warto więc mieć kogoś, kto nas oceni, a my, pewni jego lojalności, uwierzymy mu bez zastrzeżeń.
"W przyjaźni człowiek odnajduje niepowtarzalność innej osoby. Wybiera tę osobę z tłumu pozostałych istot ludzkich. Ale dlaczego istnienie drugiej osoby jest dla przyjaciela takim dobrodziejstwem? Bo w przyjaźni człowiek odnajduje samego siebie." czytamy na stronie katecheza.info słowa L. Borosa.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
