Dodaj zdjęcie profilowe

avatarKushtar Mamytaliev

Polska
www.kushtar.blogspot.com
Mieszkaniec Kushtar Mamytaliev

Kushtar Mamytaliev

Dodano 2011-10-30 12:50:56

Co wiesz o architekturze bahaickiej?

Wiara bahá’í, najmłodsza niezależna monoteistyczna religia świata, wywodzi się z Persji, z XIX wieku. 6 milionów wyznawców stanowi drugą po chrześcijaństwie najbardziej geograficznie rozprzestrzenioną religię na świecie. Bahaickie budynki sakralne dzielimy na mauzolea, w których pochowani są założyciele Wiary Bahá’í, centra administracyjne oraz domy modlitwy. Budowlami, które reprezentują nowoczesne rozwiązania architektoniczne są świątynia lotosu w Nowym Deli w Indiach (rok budowy 1986) oraz świątynia w Santiago de Chile (planowany rok zakończenia budowy 2008, ale nadal buduje się). Pozostałe budowle wzniesiono w połowie XX wieku. W 2001 roku otwarto nowe budynki centrum administracyjnego w Hajfie w Izraelu w stylu klasycystycznym.

Bahaickie domy modlitwy są budowlami centralnymi - każdy dom modlitwy jest dziewięciokątem zwieńczonym kopułą. Budowle tego typu, przeznaczone na cele sakralne, cieszyły się dużą popularnością już w czasach renesansu.

Symetryczność miała odzwierciedlać doskonałość Boga. Okrąg ma również znaczenie symboliczne w różnych religiach: wizerunki Buddy czy postaci świętych w chrześcijaństwie otoczone są okrągłą aureolą. Harmonia formy współgra zazwyczaj z otoczeniem - budynki otoczone są pięknymi ogrodami, które w tradycyjnych wierzeniach były symbolem nieba, natomiast kwitnące ogrody symbolami nowego życia i duchowego rozwoju. Dom modlitwy jest miejscem dla duchowego spotkania całej ludzkości.

Otwartość na ludzi różnych ras i wyznań znajduje wyraz w sposobie kształtowania architektonicznego budowli. Otwartość na inne kultury i religie odzwierciedlona jest symbolicznie poprzez 9 wejść, charakterystycznych dla wszystkich domów modlitwy.

Jedność religii jest również ważną cechą wydarzeń odbywających się w budynku - służy ona głównie jako miejsce do medytacji, jednak okazjonalnie czytane są tam fragmenty pism świętych, nie tylko bahaickich, ale również innych religii takich jak Biblia czy Koran.

Istniejące domy modlitwy (Mashriqu’l-Adhkar) uważa się za „Świątynie Matki” poszczególnych kontynentów, jako że w przyszłości przewiduje się, że takich budowli będzie więcej. W bahaickich domach modlitwy nie ma kazań, rytuałów, duchowieństwa, obrazów czy posągów. Spotkania modlitewne, odbywające się w środku, polegają na czytaniu świętych tekstów Wiary Bahá’í i innych religii. Obecnie na całym świecie istnieje siedem domów modlitwy i trwa budowa kolejnego obiektu.

Wnętrza bahaickich domów modlitwy są projektowane zgodnie z zasadą minimalizmu, nie ma w nich zbędnych ozdób, które rozpraszałyby medytujących w nich ludzi jak obrazy czy rzeźby. Domy nawiązują do tradycji ikonoklazmu, ruchu sprzeciwiającego się kultowi obrazów już za czasów chrześcijańskiego Bizancjum i później reformacji. Podobne tendencje można współcześnie zaobserwować w innych religiach, np. w kościołach protestanckich, bardzo prostych i oszczędnych w formie świątyń.

Zakaz przedstawiania wizerunków Boga oraz jego proroków występuje również w islamie. Podobnie w świątyniach bahaickich modlący nie kierują się ku wizerunkowi Boga, ale wznoszą ciche modlitwy ku Bogu niematerialnemu, duchowemu. Chociaż nie jest to koncepcja nowatorskam jest czasami trudna do zrozumienia dla wyznawców religii, w których miejsca sakralne są nasycone wyobrażeniami religijnymi np. w hinduizmie czy u grekokatolików. Zjawisko to jest szczególnie widoczne w bahaickiej Świątyni Lotosu w Indiach, gdzie odwiedzający często szukają obiektów kultu, do których mogliby się zwracać. Trudno jest czasami pogodzić różne tradycje i przyzwyczajenia - zadanie to powiodło się w Indiach, gdzie chrześcijanie modlą się obok wyznawców islamu czy hinduizmu - sztuka dość trudna w kraju, w którym często wybuchają walki uliczne na tle religijnym.

Jedynym symbolem umieszczonym w budynku w centralnym miejscu kopuły bahaickiej świątyni jest kaligrafia inwokacji do Boga „Chwała Najświętszemu Imieniu”. Jest to jedyny punkt, który wyróżnia się z ascetycznego otoczenia i do którego prowadzi wzrok modlącego.

Bahaickie domy modlitwy są miejscami służącymi wysławianiu Boga i Jego Objawicieli. Są duchowymi ośrodkami głoszenia jedności ludzkości, stworzonymi z myślą o modlitwie i medytacji. Poza funkcją duchowo-modlitewną, budynki te mają ambicję bycia centrum działalności społecznej dla lokalnych społeczności, dlatego też do uczestnictwa w programach modlitewnych oraz społeczno-ekonomicznych realizowanych wokół świątyni zapraszani są wyznawcy wszystkich wyznań i narodowości. W przyszłości świątynie będą nie tylko miejscami medytacji, ale stanowić będą centrum działalności społeczno-ekonomicznej i charytatywnej.

Budynki te będą pewnego dnia ośrodkami życia duchowego każdej wspólnoty i wyrazem jej humanitarnej troski o wszystkich, skupiającymi dodatkowe budynki takie jak sierociniec, szkoła i dom dla ludzi w podeszłym wieku. Wszystkie te instytucje będą zajmować się zagadnieniami społecznymi, humanitarnymi, edukacyjnymi oraz naukowymi.

Działaniami tymi mają kierować jednostki administracyjne Wiary Bahá’í, tj. dziewięciu członków wybieranych corocznie w demokratycznych wyborach tzw. zgromadzenia duchowe.

Architekci, uczestniczący w procesie projektowania bahaickich domów modlitwy, zwracają uwagę na to, aby lokalne cechy kulturowe były odzwierciedlone w budowli, w związku z tym przeprowadzane są konsultacje społeczne mające na celu poznanie opinii lokalnej społeczności na temat możliwości zastosowania formy, koloru czy oświetlenia.

Ogólnie zasady projektowania bahaickich domów modlitwy można podsumować w następujących punktach:

Celem istnienia budowli jest modlitwa do Boga, zjednoczenie ludzi różnych ras wyznań i warstw społecznych, budowle są otwarte dla wyznawców różnych religii, gdzie wszyscy wspólnie modlą się do jednego Boga.

Posiadają 9 wejść: symbolizujących 9 głównych religii i ich jedność - miejsca prowadzą symbolicznie do tego samego miejsca tj. wnętrz świątyni, w domyśle do jednego Boga.

Dom modlitwy to centrum większego kompleksu charytatywnego, w skład którego wchodza szkoły, przytułki, domy starości. Usytuowane są na przedmieściach miast wśród terenów zielonych, zawsze uwzględniają elementy lokalne tak, aby nikt nie czuł się tu obco. Lokalni wyznawcy zawsze uczestniczą w wyborze projektu oraz w procesie budowy.

Wiara bahá’í, najmłodsza niezależna monoteistyczna religia świata, wywodzi się z Persji, z XIX wieku. 6 milionów wyznawców stanowi drugą po chrześcijaństwie, najbardziej geograficznie rozprzestrzenioną religię na świecie. Jeżeli jest jakieś jedno słowo, które oddaje istotę nauk wiary bahá'i, to słowem tym jest „jedność”.

Podstawową zasadą wiary bahá’í jest jedność ludzkości w całej swej różnorodności. Bahaici wywodzą się z różnych środowisk, religii, narodowości, profesji i kultur. Celem wiary bahá’í jest przezwyciężenie wszelkiego rodzaju uprzedzeń i efektywne wspieranie społecznego, duchowego i ekonomicznego rozwoju wszystkich ludzi.

Wiara bahá`i obecna jest w Polsce już od lat 30. XX w. Jedną z pierwszych wyznawczyń była Lidia Zamenhof, córka Ludwika Zamenhofa – twórcy języka esperanto.

http://bahaizmwpolsce.wordpress.com

Mieszkaniec Kushtar Mamytaliev

Kushtar Mamytaliev

Dodano 2011-01-15 18:18:06

Historia Roberta - dlaczego zostałem bahaitą?

Nazywam się Robert D. Kiedyś w jednej z księgarń przeglądałem książkę na na temat architektury sakralnej. Moją uwagę przykuło zdjęcie Bahaickiego Domu Skupienia w New Delhi w Indiach, zwanego “Świątynią Lotosu". Tak poznałem wiarę bahá’i. Nazywam się Robert D. Pochodzę z Nowego Miasta Lubawskiego. Wiarę bahá’i poznałem tydzień po ostatnim egzaminie maturalnym kilka lat temu. Wakacje rozpocząłem wyjazdem do Warszawy. W jednej ze stołecznych księgarń przeglądałem książkę na temat architektury sakralnej. Moją uwagę przykuło zdjęcie Bahaickiego Domu Skupienia w New Delhi w Indiach, zwanego “Świątynią Lotosu".

W pierwszej chwili zaintrygowała mnie nazwa wyznania. W maturalnej klasie brałem udział w ogólnopolskim konkursie dotyczącymhistorii sztuki. Uczestnictwo obligowało mnie do poznania dziedzictwa artystycznego wielu kręgów kulturowych i religijnych. Sukces jaki osiągnąłem, ośmielił mnie do nabrania fałszywego przekonania, że poznałem, choćby powierzchownie, wszystkie większe systemy religijne. O Bahá’u'lláhu i jego wierze przeczytałem pierwszy raz.

Drugą rzeczą, która nie pozwoliła mi po prostu przełożyć strony, był zdumiewający projekt świątyni. Monumentalny budynek posiada 9 wejść, z których żadne nie jest faworyzowane. Każde wejście symbolizuje inną wielką religię świata. Świątynia jest otwarta dla wszystkich, niezależnie od pochodzenia i wyznania. Jej plan wyraża fundamentalne założenie bahaizmu: wiarę w jedność Boga, religii i rodzaju ludzkiego.

Byłem zafascynowany! Nigdy nie spotkałem doktryny, dla której priorytetem jest jednoczenie wszystkich ludów w powszechnej świadomości, że w rzeczywistości zwracają się oni do tego samego Absolutu - bez względu na formalną religijną przynależność! Koncept zawładnął moim sercem. Rok wcześniej, jako jedną z intencji niosłem w duszy w pieszej, dwutygodniowej pielgrzymce na Jasną Górę prośbę o szybkie nastanie “jednej owczarni i jednego pasterza” oraz łaskę rozpoznania Chrystusa, gdyby wrócił za mojego życia. Bolał mnie fakt braku jedności między chrześcijanami, szczególnie między Kościołem Katolickim a Kościołem Prawosławnym.

Zdawałem sobie sprawę, że dogmatycznie są prawie identyczne. Gdy byłem małym chłopcem wierzyłem, że doczekam ich zjednoczenia. Całe życie gorąco kibicowałem Janowi Pawłowi II w jego wysiłkach na rzecz dialogu ekumenicznego. Kupiłem tę książkę. Notka na jej końcu poświęcona bahaizmowi okazała się bardzo krótka. Nie satysfakcjonowało mnie to.

Po powrocie rozpocząłem poszukiwania szczegółowych informacji w lokalnej bibliotece. Zadanie poważnie utrudniało częste ograniczanie opisu do wymienienia głównych zasad po przecinku oraz niejednokrotnie brak jakiegokolwiek hasła związanego z wiarą bahá’i w pozycjach religioznawczych.

Wyczerpującym źródłem okazała się dopiero oficjalna strona polskiej wspólnoty http://www.bahai.org.pl/

Mieszkaniec Kushtar Mamytaliev

Kushtar Mamytaliev

Dodano 2010-06-09 23:22:55

Warszawa adoptuje kurdyjskiego więźnia. Nowa akcja United4Iran

Iran wykonuje więcej wyroków śmierci na swoich obywatelach niż jakikolwiek inny kraj na świecie. Liczbą wykonanych egzekucji Iran ustępuje jedynie Chinom. 70 miast z całego świata adoptuje więźniów sumienia przebywających w irańskim więzieniu. Warszawa stanie się adwokatem Habibollaha Golparipoura, kurdyjskiego aktywisty skazanego na śmierć. Liczba egzekucji w Islamskiej Republice Iranu wzrosła dramatycznie po wybuchu ostatniej fali protestów przeciwko wynikom wyborów w czerwcu 2009 r. Wyrok śmierci stał się instrumentem politycznej represji. Według Amnesty International, tylko w zeszłym roku w Iranie skazano na śmierć ponad 388 osób.

12 czerwca 2010 r. przypada pierwsza rocznica pamiętnych wyborów prezydenckich w Iranie. Chcąc zwrócić uwagę na tragiczny brak poszanowania praw człowieka w Iranie, organizacja United4Iran (Zjednoczeni dla Iranu) organizuje w tym dniu społeczną akcję, która obejmie ponad 70 miast na całym świecie. Każde miasto adoptuje jednego więźnia sumienia przebywającego obecnie w irańskim więzieniu.

Warszawa stanie się adwokatem Habibollaha Golparipoura, kurdyjskiego aktywisty. Habibollah Golparipour jest skazany na śmierć. W listopadzie 2009 r. został aresztowany, teraz jest prawdopodobnie przetrzymywany więzieniu Mahabad. Dziennikarz Masoud Kordpour w wywiadzie dla Radia Farda, powiedział: - Prawnik pana Golparipour poinformował mnie, że zarzuty przeciwko niemu obejmują: wrogość przeciw Bogu przez działania propagandowe oraz członkostwo w grupie opozycyjnej.

Od ostatniego roku wydawanie kar śmierci dla kurdyjskich aktywistów, szczególnie za wrogość przeciw Bogu, stało się bardzo powszechne. 9 maja 2010 r. w więzieniu Evin zostało straconych czterech kurdyjskich więźniów. Jak podaje Kurdish Perspective, 30 maja 2010 r. więzień skazany na karę śmierci - Habibollah Golparipour - stracił przytomność w rezultacie podjętego strajku głodowego.

United4Iran zaprasza w sobotę 16 czerwca do ogrodów i biblioteki BUW, gdzie w godz.11-15 będzie można podpisywać kartki, które będą wysłane do Ambasady Islamskiej Republiki Iranu w Polsce. Także w sobotę, o godz. 13, chętni mogą wziąć udział w spotkaniu "Modlitwy w intencji wszystkich więźniów sumienia” (kontakt: 22 371 44 80, adres: Zwierzyniecka 17/8, Warszawa).

Partnerami prowadzonej przez United4Iran akcji są miedzy innymi: Amnesty International, Human Rights Watch, Reporters without Borders, Nobel Women’s Initiative, Physicians for Human Rights, Międzynarodowa Wspólnota Bahaicka.

Dowiedz się więcej o akcji na http://www.12june.org

  1. Pierwszy raz tutaj?

    Cieszymy się, że dołączyłeś do serwisu naszemiasto.pl
    Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci w zrobieniu pierwszych kroków:

  2. Zwiększ atrakcyjność profilu

    Dodaj tło, zadbaj aby profil miał unikatowy wygląd i wyróżniał się na tle innych

  3. Daj się poznać

    Uzupełnij podstawowe informacje profilowe, dodaj zdjęcie i bądź rozpoznawalny

  4. Dziel się nowymi wydarzeniami!

    Publikuj artykuły, dodawaj galerie, dziel się ciekawymi infomacjami i pozostań na bieżąco z lokalnymi wydarzeniami

  5. Uczestnicz w życiu lokalnej społeczności

    Wydarzyło się coś ciekawego, o czym inni mieszkańcy powinni wiedzieć, chcesz się czymś podzielić lub napisać artykuł? Sam zadecyduj jaką formę wybierzesz

  6. Daj znać co u Ciebie

    Chcesz się czymś podzielić na gorąco, dodaj krótki wpis, wiadomość zostanie opublikowana w prywatnym strumieniu

  7. Opublikuj materiał na stronie miejskiej

    Wydarzyło się coś ciekawego, o czym inni mieszkańcy powinni wiedzieć, napisz artykuł i opublikuj go na łamach serwisu, dowiedz się co inni o tym sądzą!

  • Dodaj do obserwowanych Obserwuj ciekawe osoby! Jeżeli pojawi się coś nowego, znajdziesz to również na swoim profilu.
  • Wyślij wiadomość Wysyłaj wiadomości i bądź w kontakcie z innymi mieszkańcami!
  • Zgłoś do moderacji Zgłoś nadużycie ze strony mieszkańca!

Wydarzenia dnia

Materiały mieszkańca