Dodaj zdjęcie profilowe

avatarDawid Jakubowski

Polska
Moje poglądy polityczne kształtowały się samodzielnie. Od 28 r. życia działałem w NL. W zeszłym roku wstąpiłem do Komunistycznej Partii Polski ( www.kompol.type.pl). Prowadzę portal marksistowsko-leninowski Czerwony Sztandar, nawiązujący nazwą do tradycji polskich socjalistów z SDKPiL ( adres www.1917.cba.pl/cs). Moje poglądy sytuują się między marksizmem-leninizmem a castryzmem. Równocześnie jestem przeciwnikiem wszelkich degeneracji marksizmu prowadzących do totalitaryzmu
Mieszkaniec Dawid Jakubowski

Dawid Jakubowski

Dodano 2010-07-18 04:48:30

Kuba Fidela Castro przez lata uwolniła tysiące przeciwników

Przed upadkiem dyktatury Batisty w 1959 r. emigracja z Kuby do USA była większa niż ze wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej razem wziętych. 8 lipca 2010 władze kubańskie po spotkaniu z przedstawicielem rządu Hiszpanii Moratinosem zdecydowały o uwolnieniu 52. przeciwników socjalizmu, nazywanych więźniami politycznymi przez mieniące się niezależnymi, a w rzeczywistości sponsorowane hojnie przez wielki biznes, ośrodki, manifestujące troskę o prawa człowieka.

Nic jednak nie jest w stanie w większym stopniu zobrazować podwójnych standardów, jakimi kierują się owe wykreowane autorytety, czy organizacje, a także medialni potentaci, niż ich własne reakcje na to wydarzenie, obnażające podwójne standardy rzekomej troski o prawa człowieka. Nie mają one niestety nic wspólnego nie tylko z wywodzącym się z nauk Chrystusa etosem miłości bliźniego, ale także z jakąkolwiek rzetelnością w odniesieniu do faktów, gdyż permanentnie jedne są dorabiane, inne wyolbrzymiane, a jeszcze inne pomijane, co nie współgra z zasadami etyki dziennikarskiej.

- To, że to jest targ nie ulega żadnej kwestii. Dyktatura Fidela Castro nigdy nie robi nic za darmo. Czy to będzie jakaś nagroda symboliczna, albo polityczna, ze strony Europy czy Stanów Zjednoczonych nie wiemy.Taką wypowiedź przekazał Maciej Stasiński, zastępca redaktora naczelnego Gazety Wyborczej, kierujący jej działem zagranicznym, na wstępie komentarza dla radia TOK FM, dotyczącego postanowienia rządu w Hawanie. Tradycyjnie wypowiedź ta obnaża korporacyjną lojalność tego dziennikarza, który rzecz jasna pisząc swe artykuły bez żadnego wynagrodzenia, nie zadaje sobie trudu, by przeanalizować kilku zasadniczych kwestii.

Po pierwsze, nie widzi powodu, by zająknąć się nawet słowem, że pierwsze zwolnienia około 15 tys. więźniów, obciążonych wyłącznie działalnością kryminalną, bądź agenturalno–sabotażową współpracą z CIA, nastąpiły w 1964 r. bez żadnych nacisków z zewnątrz, ani zysków dla władz kubańskich, co kładzie kres mitowi ich nieprzerwanej interesowności, który usiłuje podtrzymać Stasiński.

Poczynając od 1978 r., kierując się względami humanitarnymi, po negocjacjach z emigracją, Fidel Castro zdecydował o uwolnieniu 3.600 politycznych przeciwników.
Trzeba przyznać, że o dacie tej milczą jak zaklęte, w zasadzie wszystkie publikacje, opisujące w dramatycznych słowach sytuację praw człowieka na „komunistycznej wyspie”.
Sami Kubańczycy jednak też nie traktują tych swoich działań z przeszłości, jako karty przetargowej i argumentu walki z zakłamaną propagandą na swój temat, co jest tylko jednym więcej dowodem, który zadaje kłam tezie Stasińskiego, że ów „reżim” niczego nie robi bezinteresownie .Kolejna, a więc trzecia już co najmniej większa fala uwolnień więźniów, wśród których znajdowali się również pospolici przestępcy, wiąże się z reakcją na wizytę na Kubie Jana Pawła II.

Jak wspominał potem Fidel Castro w wywiadzie udzielonym Ignazio Ramonetowi, ktoś wręczył Papieżowi listę, która była zła, gdyż obejmowała też nie obciążonych wcale zarzutami o charakterze politycznym, kryminalistów.
Wielu innych uwięzionych przeciwników, jak też zresocjalizowanych pospolitych przestępców, obdarzano wolnością znacznie przed upłynięciem wyroku, czyniąc to bez rozgłosu, a więc wbrew tezie Stasińskiego, całkowicie bezinteresownie.

Obecnie, według ostatniego raportu Amnesty International, na Kubie jest nieco ponad 50 więźniów, choć Elizardo Sanchez, lider krytykowanej, ale tolerowanej przez kubańskie władze
Komisji Praw Człowieka twierdzi:
W zakładach karnych przetrzymywanych jest 167 więźniów politycznych, czyli o 34 osoby mniej niż sześć miesięcy temu. Wyraźnie widać więc, że więzieni przeciwnicy są uwalniani systematycznie, nawet bez czyichkolwiek interwencji.

W skali 11 milionów mieszkańców wyspy obecna liczba więźniów, jest najniższa od czasów rewolucji, co przyznają niechętnie nawet tacy jej krytycy, jak Sanchez.

Jednak nawet dawniejsze statystyki, nie pozwalają utrwalić mitu o bezwzględnym reżimie, który masowo więzi swych obywateli. Różnice w liczbach mogą wynikać też z tego, że na listę Sancheza wpisują się też osoby mające na koncie kryminalne przestępstwa, lub choćby spowodowanie jakiegoś nieszczęśliwego śmiertelnego wypadku, czując się przez to więźniami politycznymi.

Nie przeszkadza to jednak także zwolnionym przeciwnikom, którzy wyjechali do Hiszpanii, bez zastosowania wobec nich zwyczajowej procedury prawa kubańskiego, konfiskaty majątku w kraju, kreować zakłamanego obrazu tropikalnego gułagu i domagać się uwolnienia „pozostałych naszych kolegów”. Kolegów, których zapewne znają tylko z listy komisji Sancheza, nie wnikając w to, że wielu z nich to handlarze narkotyków, narządów lub ludzi, sprawcy wypadków drogowych i wykorzystujący nieletnich.
Te osoby także opinia międzynarodowa uznaje, jak widać za „dysydentów”.

Nie jest zatem prawdą dowodzenie przez jednego ze zwolnionych, który po wyjeździe do Hiszpanii twierdził kilka dni temu, że są różnice między Fidelem a Raulem Castro, gdyż ten ostatni zdobył się na krok, na który jego poprzednik nigdy przedtem się nie zdecydował.
Inną, choć otwartą, kwestią jest, czy jest to z jego strony dezinformacja świadoma, czy po prostu jest przyzwyczajony do korzystania tylko z wybranych źródeł informacji, jak szereg przeciwników socjalizmu. Gdy czyta się wywiady z nimi, albo ich krótsze wypowiedzi, można często odnieść wrażenie, że czerpią wiadomości wyłącznie z wybranych źródeł, innych unikając jak diabeł święconej wody, co przypomina mi słowa mojej sąsiadki sprzed kilku lat, że ona czyta regularnie Nasz Dziennik i wszystko wie.

Jeśli ktoś ma wątpliwości, czy ludzie ci mają jakąkolwiek wiarygodność, czy jedynie są marionetkami nastawionymi na to, by wszelkimi sposobami, chwytając się nawet zmyślonych opowieści, kreować przerażający obraz socjalizmu na Kubie, zwalając całą winę na rząd, powinien zapoznać się z także udramatyzowaną relacją młodego Polaka, który będąc na wakacjach, spowodował śmiertelny w skutkach wypadek i z tego powodu przez rok był uwięziony w więzieniu La Condesa, 60 km od Hawany. Z relacji tej można wywnioskować, że ludzi mających na sumieniu ciężkie przestępstwa nie reedukuje się poprzez indoktrynację, jak zapewne spodziewaliby się samozwańczy obrońcy praw człowieka, ale pyta się ich, czego chcą się uczyć, pozwalając im za jakiś czas wyjść na wolność i zacząć nowe, wolne od przestępstw życie ( całość relacji tutaj: http://www.dziennikwschodni.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100403/MAGAZYN/942144363

czytaj więcej
Mieszkaniec Dawid Jakubowski

Dawid Jakubowski

Dodano 2010-01-06 21:59:40

Czy Fidel Castro chodzi? O co chodzi proamerykańskim mediom?

Po opublikowaniu serii nie prezentowanych dotąd zdjęć z byłym przywódcą kubańskim przez Daniela Ortegę, antylewicowe media rozpoczęły kolejną kampanię nie udowodnionych spekulacji połączoną z coraz to bardziej wymyślnymi interpretacjami. Antycastrowska Miami Herald, która jako pierwsza skomentowała fotografie znajdujące się na trzech serwisach informacyjno - politycznych związanych z prezydentem Nikaragui, zauważyła jedynie w pierwszej chwili, że po raz pierwszy Fidel Castro został pokazany na krześle, przypominającym te używane w szpitalach. W zasadzie na tej satysfakcji spowodowanej własnym odkryciem poprzestała, całkowicie ignorując nie tylko zdjęcia pokazujące Fidela na stojąco, lecz pewien dość istotny szczegół. Niektóre portale twierdziły, że dokładna data zdjęć nie jest znana, co sugerowałoby, że wszystkie 13 fotografii zostały wykonane podczas grudniowej, ostatniej wizyty Ortegi w Hawanie i stanowią dowód, że stan Castro się znacznie pogorszył. Tymczasem okazuje się, że agencje zajmujące się dystrybucją zdjęć, opublikowały serię, która przedstawia przywódcę kubańskiej rewolucji w błękitnym dresie z wyraźną datą 25 kwietnia 2009[1]. Faktycznie - nietrudno zauważyć, że identyczne ubranie miał na sobie Fidel w dniu, gdy przyjmował grupę przedstawicieli kongresu USA w początkach kwietnia 2009, opublikowanych potem za sprawą biura prasowego przedstawicielki Kalifornii w Kongresie Laury Richardson na portalu ABC news. Jedyną różnicę stanowiła przypięta z tamtej okazji broszka z połączonymi flagami Kuby i USA - na jednym z tych zdjęć Castro stoi wyraźnie nie opierając się na nikim.

Jakże wdzięczny motyw Fidela na wózku z kółkami został następnie podchwycony przez blog informacyjny Miami News, który jednak z konsternacją miał odwagę przyznać: "Co to oznacza? Nie mamy pojęcia"[2].

Polski "Super Express" także nie mógł pozostać w tyle. Przyznał wprawdzie, że Fidel wygląda dobrze i jest, jak napisano z wyraźnym ubolewaniem, niezniszczalny, jednak stwierdził, że "porusza się wyłącznie na wózku inwalidzkim" (tak to wygląda w oryginalnym tekście na stronie internetowej [3]. Nawiasem mówiąc zwrot, że Fidel Castro "pobudza się" przy gościach także zasługuje na uwagę). To, że SE zilustrował materiał jednym ze zdjęć stojącego Castro z tego samego spotkania, w ogóle niczemu nie przeszkadza, ani nie powinno już nawet dziwić.

Zdjęcia zostały poddane dalszym analizom, dzięki czemu wszyscy zostaliśmy wreszcie oświeceni.
Oto jaką niepodważalną opinię serwuje dziennik esmas.com, powołując się także na dalsze "odkrycia" prasy z Miami, doprawdy godne, by je traktować ze śmiertelną powagą.
Jednym z "ekspertów" od spraw medycznych, który udzielił wywiadu Miami Herald okazuje się Dan Erickson, na co dzień pracownik organizacji Cuban - American Dialogue. Wydał on (za chwilę okaże się jak bardzo wiarygodny werdykt), że ukazanie się Fidela na wózku dowodzi, iż nie wyzdrowiał on całkowicie. Po czym dodał, że nadal wymaga on opieki i pomocy osób trzecich przy wsiadaniu do pojazdu [4].

Dziennik przyznaje jednak, że interpretacja zdjęć wzbudziła w samym podzielonym środowisku emigrantów w Miami silne kontrowersje. Zacytowana jest opinia "komentatora radiowego" Maxa Lesnicka (nie ma powodu przypominać, że pozostaje on nadal przyjacielem Castro i niejednokrotnie go odwiedzał, mimo pozostawania w opozycji wobec rządzącej partii), który mówi wprost, że nie boi się o życie Fidela, a zdjęcia pokazują go w pełni władz umysłowych.

W ślad za myślą Ericksona wyraźnie podąża dziennik dailymail.co.uk, pisząc, że na jednym ze zdjęć w biało-czerwonej bluzie były przywódca kubański jest wnoszony do ambulansu. Tak zinterpretowano zdjęcie, na którym Castro rozmawia na powietrzu obok otwartego samochodu z Danielem Ortegą[5].

Obserwatorom jednak umyka spostrzeżenie zgoła im niepotrzebne - wprawdzie na stopniach pojazdu stoi żona Castro, rzekomo zaprezentowana po raz pierwszy (jej obecność zignorowali komentatorzy np. na wspomnianej wyżej serii zdjęć z przedstawicielami Kongresu USA), ale wśród fotografii z wizyty Ortegi z tego dnia, widzimy wyraźnie bardzo liczną rodzinę przywódcy Nikaragui, której członkowie na jednym z ujęć pozują całą gromadą wraz ze stojącym Fidelem (mimo że część zgromadzonych siedzi). Wysoce prawdopodobne, że to po nich i ich rzeczy przyjechał domniemany "ambulans" (czyli po prostu ciężarówka) wraz z pracownikami ubranymi w wojskowe kombinezony, gdyż scena robi raczej wrażenie pożegnania przed odjazdem Ortegi i jego bliskich.

Jednak nie są to jedyne dowody fałszywej interpretacji zdjęć. O co może w tej sprawie w ogóle chodzić? Cofnijmy się do marca 2009. Argentyński akademik, socjolog Atillio Boron opublikował wówczas na swoim blogu dwa teksty będące sprawozdaniem z wizyty w domu Fidela z początku tego miesiąca. Opisał on dość dokładnie, jak żyje obecnie były przywódca, porównując jego ideowość do don Kichota, podkreślając jak zaskoczył go swą sprawnością i siłą. Boron charakteryzował jego otoczenie jako niewielki domek z małym basenem, sprzętem medycznym na wypadek nagłych potrzeb interwencji i biurkiem, na którym są poustawiane laptopy w otoczeniu gazet i wycinków prasowych. Zaznaczył, że kilka tygodni temu Fidel sam wyszedł bez ochroniarza, żeby kupić gazetę [6]. Na jednym ze zdjęć zrobionych spontanicznie na specjalną prośbę Borona (co wynika z tekstów) akademik i Castro stoją obok siebie.

Przypominamy sobie teraz kwietniowe zdjęcia na fotelu z niewielkimi kółkami - nie jest wykluczone, że ze względu na nagły atak bólu pleców bądź nóg, być może zawdzięczanego nadwyrężeniu mięśni podczas ćwiczeń fizycznych (wiele relacji osób mających stały kontakt z Fidelem, bądź spotykających się z nim co jakiś czas, mówi o tym, jak wiele czasu i energii poświęca on gimnastyce), Castro zdecydował się na przyjęcie Ortegi, korzystając chwilowo z jednego z elementów wymienionego wyżej sprzętu medycznego, zastosowanego jako doraźny środek mający służyć oszczędzaniu wysiłku przynajmniej w jakimś zakresie, by nie spowodować trwałych uszkodzeń. Mimo to, w tych samych dokładnie godzinach, co dokumentuje kilka opublikowanych w tym samym zestawie zdjęć, stał również w niektórych momentach spotkania na własnych nogach (fotografie te zostały zrobione, co nie tak trudno zauważyć, przy różnych konfiguracjach ustawień gości i w różnych miejscach pokoju).

Czy jednak - jak chcą to widzieć nieprzyjazne media - jest to niezbity dowód, że ma stałe trudności z poruszaniem się? Zostawmy na chwilę analizę jakichkolwiek fotografii, a także filmu z 23 sierpnia 2009, gdzie Castro dłuższy czas stoi na nogach nie wspierając się na nikim, nie tylko podczas dość długiego ceremoniału powitania. Oddajmy głos osobie w sprawach medycyny o wiele bardziej obiektywnej i wydającej o wiele bardziej miarodajne opinie na ten temat niż ktokolwiek z nas.

Wykształcona w Kanadzie Chinka Margaret Chan, będąca przewodniczącą Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która pod koniec października odbyła dwugodzinną rozmowę z Fidelem Castro w Hawanie na temat problemów medycznych współczesnego świata, tak wspominała to spotkanie, co odnotowały również polskojęzyczne media:

"Odprowadził mnie na znaczną odległość na zewnątrz domu. Jest bardzo silny. Jestem od niego młodsza, ale poczułam się zmęczona, podczas gdy on nie" [1].

Czy lekarka na takim stanowisku ryzykowałaby swój autorytet zawodowy pisząc, że odprowadził ją na znaczną odległość i nie poczuł się zmęczony człowiek na wózku inwalidzkim i wyrażając podziw, że jest "w rewelacyjnej formie"? Osobiście śmiem powątpiewać.

Uzupełniając to, co powiedziano do tej pory, stosunkowo najświeższą relację z dni, kiedy ostatni raz gościł u Castro Ortega, czyli z połowy grudnia 2009, (wypowiadający się zresztą z radością, że zastał go w dobrym zdrowiu, czego jak widać "ambulans" nie zmącił ), przedstawił Chavez. Zgodnie z nią 16 grudnia 2009 nastąpiła na Kubie "wizyta stulecia".

"Wczoraj Fidel przybył do domu, w którym przygotowywałem się do podróży i zjedliśmy razem śniadanie [2]" - relacjonował wenezuelski przywódca, który był tak bardzo zaskoczony niespodziewanym zjawieniem się Castro, że musiał prosić go o przerwę na dokończenie porannej toalety. Czy człowiek wymagający pomocy innych, mający problemy z poruszaniem się wykonałby, sprzeczny zresztą z dotychczasową tradycją spotkań spontaniczny gest, polegający na tym, że forsowałby swe resztki sił, zjawiając się bez zapowiedzi w zupełnie innym domu? Odpowiedź wydaje mi się dość oczywista.

Było to spotkanie z pełnosprawną i radzącą sobie samodzielnie osobą. Raczej wątpliwe, by
doszło do niego w innych okolicznościach. W przeciwnym razie to Chavez musiałby się pofatygować do willi Fidela.

Poświęcam tyle miejsca drobiazgowemu analizowaniu kłamstw mediów na temat stanu zdrowia Castro z pewnej konkretnej przyczyny. Nie jest to jedyny aspekt dotyczący jego osoby ulegający karygodnym zafałszowaniom przez niemal dokładnie te same osoby, portale i organizacje, które produkują tego typu skandaliczne i nie mające poparcia w faktach plotki. Antylewicowe media przedstawiają go jako bezwzględnego ciemiężcę, pomijając, że nawet część emigrantów w Miami, takich jak wymieniony Lesnick go ceni i nie uważa za winnego odległości od ideału swego kraju, mimo nawet krytycznych ocen całokształtu działalności Komunistycznej Partii Kuby. Ten ostatni aspekt został kompetentnie przedstawiony w wydanej i promowanej także w Hawanie w ubiegłym roku książce Alana Woodsa "Reformizm czy rewolucja", gdzie analizując publiczne wystąpienia Fidela Castro, autor udowodnił, że potępia on wszelkie przejawy łamania praworządności, wypowiadając się zdecydowanie za socjalizmem budowanym oddolnie przez świadome klasowo masy, kosztem biurokracji, nie unikając także bicia się w piersi za cudze winy.

Prowadzone od lat działania połączone z kampanią dezinformacji odnośnie stanu zdrowia patriarchy rewolucji, jeszcze zanim naprawdę zachorował i jak napisał Boron "w dramatycznych okolicznościach powrócił do zdrowia [3]", mają jeden, najważniejszy cel. Chodzi o konsekwentne forsowanie analogii z komunikatami na temat kondycji kolejnych lokatorów Kremla (przysłowiowego już Breżniewa), w czasie gdy byli oni śmiertelnie chorzy.

Tym, którzy są zainteresowani prawdą o kubańskim przywódcy, poważnie odnoszącym się do dylematu stawianego przez Różę Luksemburg "socjalizm lub barbarzyństwo", a także wyrażającym troskę o przyszłość planety, w sytuacji gdy, co stwierdza w rozmowie z Boronem, ustrój kapitalistyczny nie poradzi sobie z coraz bardziej dotkliwie zagrażającymi katastrofami ekologicznymi, związanymi z problemem globalnego ocieplenia, proponuję zapoznanie się z artykułami Borona, tekstem Woodsa [4], a także filmem dokumentalnym wyprodukowanym przez BBC w 2001 r. w reżyserii Estelli Bravo "Fidel - Untold History", na którym Luis Ortega, pisarz, zamieszkujący podobnie jak Lesnick w Miami, wypowiada się jednoznacznie na temat antycastrowskiej propagandy: "Karmią nas stekiem kłamstw. Chcą przekonać świat, że ta wyspa jest wielkim więzieniem, a to nieprawda". Zabiera tam głos także przedstawiciel jednej z międzynarodowych organizacji zajmujących się prawami człowieka, mówiąc, że wbrew oskarżeniom, Kuba na tle całej Ameryki Południowej wypada całkiem nieźle w statystykach. Kilka lat temu czytałem raport dotyczący więziennictwa w tych krajach, przedrukowany przez dwutygodnik Forum, zawierający przegląd artykułów z prasy światowej i muszę to spostrzeżenie w pełni potwierdzić, tyle, że tak zwany "wolny świat" to nic nie obchodzi...

Przypisy:

1. http://www.daylife.com/photo/0aEm3Gt6Cx7uc?q=fidel+castro

czytaj więcej
Mieszkaniec Dawid Jakubowski

Dawid Jakubowski

Dodano 2009-10-11 16:19:37

Co naprawdę powiedział Fidel o "ośrodkach tortur"

W piątek 9 października tygodnik "Wprost" opublikował na swojej stronie internetowej news zatytułowany: "Fidel Castro zachwala chińskie wojsko i ośrodki tortur". Jako źródło rzekomego cytatu podany został hiszpański dziennik "El Pais". Komentarz ten dotyczył fragmentu refleksji lidera kubańskiej rew

czytaj więcej

  1. Pierwszy raz tutaj?

    Cieszymy się, że dołączyłeś do serwisu naszemiasto.pl
    Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci w zrobieniu pierwszych kroków:

  2. Zwiększ atrakcyjność profilu

    Dodaj tło, zadbaj aby profil miał unikatowy wygląd i wyróżniał się na tle innych

  3. Daj się poznać

    Uzupełnij podstawowe informacje profilowe, dodaj zdjęcie i bądź rozpoznawalny

  4. Dziel się nowymi wydarzeniami!

    Publikuj artykuły, dodawaj galerie, dziel się ciekawymi infomacjami i pozostań na bieżąco z lokalnymi wydarzeniami

  5. Uczestnicz w życiu lokalnej społeczności

    Wydarzyło się coś ciekawego, o czym inni mieszkańcy powinni wiedzieć, chcesz się czymś podzielić lub napisać artykuł? Sam zadecyduj jaką formę wybierzesz

  6. Daj znać co u Ciebie

    Chcesz się czymś podzielić na gorąco, dodaj krótki wpis, wiadomość zostanie opublikowana w prywatnym strumieniu

  7. Opublikuj materiał na stronie miejskiej

    Wydarzyło się coś ciekawego, o czym inni mieszkańcy powinni wiedzieć, napisz artykuł i opublikuj go na łamach serwisu, dowiedz się co inni o tym sądzą!