Piotr Siondalski

Witam Mobile!

Drogi i pędzące po nich samochody stanowią często mieszankę napawającą grozą. Jednym ze skutecznych leków przeciw lękowych jest rozmowa z innym kierowcą. Może po to zamontowano CB radio w samochodzie?

Nasłuch CB radio, drog

Co łączy katar z przeszczepem serca?

Właśnie mija dziesięć dni pracy nowego, zdrowego serca. Choć walka o powrót do zdrowia chorego mężczyzny będzie jeszcze trwać, operacja okazała się sukcesem. To pierwszy na Pomorzu przeszczep serca. Operacji dokonał zespół kardiochirurgów pod kierunkiem autora tego artykułu. Historia pierwszego przeszczepu dokonanego w Gdańsku rozpoczęła się prawdopodobnie w maju 2006 roku na żuławskich polach, gdzie wśród słupów i linii wysokiego napięcia świstał wiatr i padał deszcz. Było zimno i wilgotno, co nie przeszkadzało kilku mężczyznom przeprowadzać badania instalacji prądowych. Jednym z nich był, zbudowany jak zapaśnik wagi ciężkiej, czterdziestosiedmioletni mężczyzna. 
Miał krótko ścięte włosy, niebieskie, spokojne oczy, mocno zarysowany podbródek. Ważył 90 kilogramów przy wzroście ponad 190 cm. Od kilku dni nie czuł się zbyt dobrze. Cierpiał z powodu bólu gardła i kataru oraz bólu głowy w okolicy czoła. W czasie wizyty u lekarza dowiedział się, że choruje na zapalenie zatok przynosowych oraz infekcję grypową.  
Zalecono antybiotyk i leżenie. On jednak nie pozwalał sobie na słabość, nie przerywał pracy. Utrzymywał liczną rodzinę - pięcioro dzieci, z których ostatnie urodziło się pół roku temu. Dotychczas podobne dolegliwości zawsze mijały bez śladu.

Jak działa układ immunologiczny?

Niewidoczna wojna

Po dwóch tygodniach od początku choroby, silny czterdziestosiedmiolatek został zatrzymany w szpitalu. Zakażenie zatok przynosowych rozszerzyło się na tkankę płucną i następnie cały organizm – posocznicę. Gwałtowna, niekontrolowana reakcja niszczenia objęła również jego nerki, wątrobę, mięśnie, nerwy obwodowe i serce. Opisany ciąg zdarzeń nie jest odosobniony. Pozornie błahe infekcje grypowe u części chorych przeradzają się w katastrofalne w skutkach stany zapalne mięśnia sercowego. Na rozwój tej choroby może mieć też wpływ stosowanie anabolików, popularnych obecnie wśród młodych ludzi ćwiczących w siłowniach.

Krew odżywia tkanki, z których zbudowany jest człowiek. Przepływa przez nie dostarczając potrzebnych substancji wykorzystując system rurek – tętnic i żył. Przepływ ten wymuszany jest nieustanną, ciężką pracą serca, które pompuje około pięciu litrów krwi w czasie jednej minuty. Gdy przepływ jest mniejszy to organizm umiera wśród objawów wstrząsu sercowopochodnego. Współczesna medycyna posiada narzędzia, dzięki którym można zastąpić nie funkcjonujące narządy. Wśród nich najczęściej stosowane są sztuczne nerki, 
płuca i sztuczne serce. Urządzenia wspomagające lub wręcz zastępujące pracę serca stosowane są od kilkunastu lat w leczeniu chorych z niewydolnym sercem. Pierwsze zastosowanie u człowieka tak zwanego „pozaustrojowego krążenia krwi” odbyło się w roku 1953 Jednakże dopiero w ostatniej dekadzie XX wieku i pierwszych latach XXI wieku osiągnięto sukcesy stosując tę terapię. W Klinice Kardiochirurgii w Gdańsku od 2000 roku używane są zewnątrz ustrojowe, pulsacyjne, sztuczne komory serca wyprodukowane przez Pracownię Sztucznego 
Serca w Zabrzu.

10 dni życia

O magicznym spotkaniu z rzeźbiarką Sophie Raine i jej sztuką

Zobaczyłem delikatne formy, kołyszące się na grudniowym wietrze - twarze, kwiaty, tańczące baletnice, ptaki i konie. Byłem zdumiony i oczarowany ich pięknem. Najbardziej jednak zazdrosny. Kilka dni grudnia spędziłem w Paryżu. Większość czasu przesiedziałem na salach wykładowych HÔPITAL EUROPÉEN GEORGES POMPIDOU. Na szczęście dane mi było przez kilka wolnych godzin, w ciągu dnia, spacerować po uliczkach miasta, zajadać się bagietkami w przytulnej kawiarence. Napić się wina, popatrzeć z górnego piętra autobusu na przystrojone w świąteczne światła Pola Elizejskie, krążyć po bruku wokół Łuku Triumfalnego. Byłem wszędzie tam gdzie odwiedzający Paryż zwykle pielgrzymują.

I nagle przydarzyło mi się coś niezwykłego. Na jednej z ulic dzielnicy Montparnasse, pod płóciennymi namiotami swoje obrazy i rzeźby wystawiali mieszkający i tworzący w Paryżu artyści. Kiedy dotarłem do końca tej niezwykłej wystawy - zobaczyłem delikatne formy, kołyszące się na grudniowym wietrze - twarze, kwiaty, tańczące baletnice, ptaki i konie. Rzeźby połyskiwały wypolerowanym blaskiem stali, wszystkie w podobny sposób, przekazując zawarte w sobie treści zastygłe w materiale, który kojarzy się raczej z twardością, siłą i niezłomnością. Zostały wykonane z giętych, zespawanych i wyszlifowanych stalowych elementów - prętów i pasków.

Autorka fascynujących figurek, uśmiechnięta kobieta o mocnych dłoniach, opowiedziała mi o swoich dziełach. Urodziła się w 1945 r. w Paryżu, żeby uprawiać sztukę. Od dwudziestu lat fascynuje ją blask polerowanej stali, w której utrwala piękno, ruch, swoje zauroczenie doskonałością otaczającej nas natury. Błyszczące postacie ożywają odbijając kolory otoczenia, zmieniają się w zależności od kąta patrzenia i przez to stają się niepowtarzalne. Byłem zdumiony i oczarowany ich pięknem. Najbardziej jednak zazdrosny. Ja też lubię spawać, wyginać i szlifować stal. Tak samo jak artystka z Paryża myślę o tym materiale, że jest piękny, mocny i trwały.

Moje figurki też chciałyby posiadać te wszystkie walory, które zawarte są w rzeźbach Sophie Raine. Powstały niezależnie od swoich kuzynek. Odróżniają się połączeniami wykonanymi z naturalnie oszlifowanych przez wodę kamieniami, kawałkami drewienek, szkłem i bursztynem, które wyrzuciły na brzeg fale Bałtyku.

Rzeźby pani Sophie i moje figurki rozmawiały przez chwilę ze sobą wśród grudniowego wiatru i deszczu. Może jeszcze kiedyś się spotkają.

Tu możesz zobaczyć dzieła Sophie Raine
http://sraine.free.fr/